Sayı : 107 - Kasım 2016

Dergimizin muhterem okuyucuları…

Ümmet-i Muhammed olarak zor ve çalkantılı günlerin içinden geçiyoruz. Ehli küfür adeta müslümanların sonunu getirmek için topyekûn saldırıya geçmiş durumdadır. Bunun da en önemli halkası olan ülkemiz dört bir yandan kıskaca alınmaya çalışılıyor. Rabbimizin inayetiyle mücadele etmeye çalışıyoruz. Ancak elimizdeki maddi imkânlar onların imkânlarının yanında çok zayıf kalıyor. Bundan dolayı yapmamız gerekenleri ancak onlarla birlikteymiş gibi görünerek yapabiliyoruz. Bugünkü müslümanların elindeki imkânlara baktığımızda da kısa vadede onları yakalama durumumuz yok gibi görünüyor.

Bizlere yardım için semanın kapılarının açılmasından başka bir çare görünmüyor. Tıpkı Bedir ashabı gibi ellerinde bir kaç sopadan başka bir şey bulunmayan, sayıca müşriklerden birkaç kat az iken tek çareleri kalmıştı: Allah’a sığınmak. Onlar da bunu yaptılar. Allah’a güvendiler, Allah da semanın kapılarını onlara açtı ve meleklerinden binlerce ordu göndererek düşmanlarını perişan etti.

Çanakkale ve Kurtuluş Savaşı’nda ecdadımız yedi düvele karşı mücadele etti. Cenab-ı Hak onlara da düşmanlarına karşı zaferi tattırdı.

Son olarak 15 Temmuz gecesi adeta ebabil kuşlarını göndererek onların filleri mesabesinde olan tanklarını çalışamaz duruma getirdi. Halkın gönlüne öyle bir cesaret ilham etti ki tarihte kimsenin cesaret edemediği bir cengâverlikle tankların önüne yatarak onları hareketsiz hale getirdiler. Başlarından uçan savaş uçaklarına meydan okudular ve yine düşmanı alt ettiler.

Bütün bunlar Hakk’ın gücünün yanında diğer bütün güçlerin ne kadar cılız olduğunu gösteriyor.

İşte bugün yine daha kapsamlı bir saldırının altındayız. Bizim silah gücümüzün onların silah gücüne karşı durması imkânsız görünüyor. O zaman bizlerde sadece Allah’a sığınarak O’nun yardımını dilenmeliyiz.

Bunun da yolu O’nun zikrine sımsıkı sarılmaktır. Zikri dar manada anlamayalım. Allah için yapılan her şey zikir kabilindendir. Fakat bunun yanında ağlayarak, sızlanarak, acizliğimizi kabullenerek O’nun güzel ismi şerifini tekrar ederek, kelime-i tevhide sarılarak, istiğfar ederek rahmetini ve merhametini cûşa getirmeliyiz. Elbette ki elimizden gelen her türlü imkânla teknolojimizi geliştirmeye çalışacağız. Ancak şurasını unutmayalım ki, Faili Hakiki O’dur. Eşyanın sahibi O’dur. O bir şeyi murad ettiğinde “ol” demesi kafidir. Bizler her türlü imkâna sahip olsak bile Hakk’ın rızası olmadan onları kullanamayız.

Bunun içindir ki, O’nun emirlerine aç insanın azı dişleriyle ekmeye sarıldığı gibi sarılmalıyız. Her daim zikrine devam etmeliyiz. Başka da kurtuluş ümidimiz yoktur.

Allah yâr olsun, kalpler beraber olsun.