Gönül Anahtarı - Gönül Pınarından
Gönül Anahtarı
Bize bunca nimetleri bahşeden yüce Mevlamıza (cc) hamdu senalar olsun, sonsuz şükürler olsun.
Her şey değerini ait olduğu yerden alır. Gönül de değerini sahibinden alır. Gönlümüzün sahibi kim acaba?
Gönül bazen sevgiyle dolar, mutlu olur. Yeter ki sahibi orada olsun. Gönül sahibinin sevgisini, özlemini, hasretini, vefasını, muhabbetini, aşkını, sevdasını gönlüne nakşedebilsin. Sevgi sayesinde o saflığı, temizliği temsil eden gönlünden doğan duygularla, o sevgilerle gönlünü süslesin.
Sevgi sırlarının mahzeni gönüldür. O mahzenin anahtarı sendedir. Gizli haller sende vardır. Hazineleri başka yerde aramaktan vazgeçmek lazım, aradığımız her şey aslında bizde saklıdır. Yunus Emre Hazretleri’nin buyurduğu gibi “Bir ben vardır bende, benden içeri.”
Varsam eşiğine yüzümü sürsem,
Mekandasın, zamandasın, andasın,
Kabul etsen gönül bahçene bir daha girsem,
Gönlümdesin, ruhumdasın, sırdasın.
“Gönüldedir sırrı Yezdan” buyurmuşlar. Sır; açıklanması istenmeyen, başkaları tarafından bilinmeyen bir bilgidir. Sır, gizlilik içinde gizliliktir. İşte insanda “sır taşıma” özelliği mevcuttur. Bu sırrın kaynağı Cenabı Hak’tır. Gönülde yer alan bu sır, Peygamber (sav) ve O’nun kâmil varisleri tarafından taşınmaktadır. Gönülde yer alan bu sırrın ana kapısı ise insanı kâmillerin gönlüdür. O kapının eşiğine gelip iman anahtarı ile açmak gerekir. Fakat anahtarın dişlerine dikkat etmek lazımdır. Bu iman anahtarının dişleri sevgi, gayret, teslimiyet, edep… Bu dişlere çok dikkat gerekir. O zaman insan Cenabı Hakk’a firar eder, kurtulur. Allah’a firar ise insanı kâmillerin meclislerinde bulunmaktır. Sahabe efendilerimiz, Peygamber Efendimiz’in (sav) yanında iman ve sevgiyi tattılar. Kalpleri o kadar iman ve sevgiyle doldu ki başka sevgilere yer bırakmadılar.
Gönüller özünü gözler, özünse gönülleri,
Niçinse bilinmez, bu devri alem,
Cesaret mi yoksa ne? Utanır sahiplenemem,
Halık O, Hüda O…
Hâcegân yolunun esaslarından olan nigah-daşt, Allah’a (cc) sığınmaktır. Bütün havatırdan, vesveseden, kötülüklerden Allah’a sığınmak… Huzuru muhafaza etmektir. O zaman gönlümüzün eğitim kaynağı Hâcegân yolu olsa gerek, gönlümüzün anahtarı Hâcegân yolu olsa gerek.
Hâcegân yolu insanı Rabbine ulaştıracak bir eğitim mektebidir. Daha ilk başta insanın nefesine (huş-der-dem), yürüyüşüne (nazar-ber-kadem), oturmasına (halvet-der-encümen), yolculuğuna (sefer-der-vatan) dikkat etmesi istenir. Bu ise en büyük nimettir.
İnsanoğluna hem maddi hem de manevi nimet verilmiştir. En önemli olanı ise manevi nimettir. İşte Hâcegân yolu bizim için en büyük manevi nimettir.
İnsanda mutlak bir hazine vardır. Hâcegân yolu insanın kendindeki bu hazineyi bulmasını ve çıkarmasını sağlar. İnsan kendinde olan hazinenin değerini bilip o hazineyi açığa çıkarmalıdır.
İnsanın gönlü işlenmeyen, gerekli dü-zenlemeler ve bakımlar yapılmayan araziler gibidir. Verimli olsa da faydalanılamaz. İşte iman bir hazinedir. Gönülde işleyemezsek kullanamayız…
Hâcegân yolu bize bu hazineyi nasıl kullanacağımızı öğretir. Altın gibi, elmas gibi değerli madenlerin diğer taşlardan ayrılmasını ve değerinin bilinmesini sağlar. İnsanın gönlünü müsait bir hale getirir. Gönlü tamamen sürülmüş, havalandırılmış verimli hale gelmiş bir toprak yapar. Hâcegân yolunda insanın gönlü hallaç pamuğu gibi yumuşak olur. Aşkı tadar ve o sevgiyle ümit ederek Hakk’ın merhametinin genişliğini hissetmeye başlar.
“Estağfirullah el-azim” diyerek kazdığı gönüle, “La ilahe illallah” deyip onun tek ve bir olduğu tohumlarını ekmeye başlar. Ne kadar derine inerse o kadar münbit olur. O tohumu, o kelime-i tevhidi adeta böyle gönlünün derinliklerine darbederek, gözyaşı ile birlikte “Sen benim sahibimsin, Halıkımsın, Rabbimsin… Benim sahibim sensin…” diyerek bütün iştahıyla yalvarır. “La ilahe illallah” deyip tohumu ektikten sonra çok kuvvetli nisan yağmuru gibi derinlikleri etkileyecek bir yağmur mesabesinde “Allahümme salli ala seyyidina Muhammed” dese Peygamber Efendimiz’e selatü selam getirerek ektiği tohumu rahmet, muhabbet, ülfet, ünsiyet yağmurlarıyla sulasa…
İşte bunu öğretir Hâcegân yolu. Böyle bir insan o zaman hangi kapıları açmaz ki? Ne ister de olmaz ki? İşte o zaman hakikat rahına yürür, rahiaşkta yürür. Ne güzel bir yürüyüş olur bu.
Hâcegân yolu o muazzam gönlü tanıtmaya çalışır; çünkü her şey orada olup bitiyor. Hâcegân eğitiminden geçen Cenabı Hakk’a (cc) yakın olacağı yeri bilir. Bundan sonrası anlatılmaz yaşanır.
Rabbim bir an olsun bizi nefsimizle baş başa bırakma…
Sevdiklerini bize sevdir, bizi de sevdiklerine sevdir…
Aşkın câmesinden bir kez nûş eden,
Bî-karar bulup geçer serinden,
Ayrılsa bir lahza dost cemalinden,
Sitemkâr olup o demde yanar felekler.
Hâce Hazretleri (ks)
Selam ve dua ile…
Yazar: Gönül Pınarından
