b)Birbirini Tutmayan Nüshalar
Atlamadan ifade edelim ki, Tevrat’ın nihaî şeklini alması, Hz. Mûsâ’dan yaklaşık on üç asır sonra miladî I. yy.’da gerçekleşebilmiştir. Yahudilerin Tevrat eksenli kutsal kitap külliyâtı, Tanah (yazılı dinî edebiyat) ve Talmut (sözlü dinî edebiyat) şeklinde ikiye ayrılır. Tanah, Hırıstiyanlarca Eski Ahit diye anılır. Bunlar da, birbiriyle çelişik ayrı ayrı bölümlerden oluşur. İncil’in ise Matta, Markos, Luka ve Yuhanna adlı adamların isimleriyle anılan ve bir nevi kendi hatıralarının yazılıp sergilendiği dört nüshası vardır.1
Bu İncil’lerin, Hz.İsâ’dan en az 30 sene2 sonra yazıldığı tarihen sâbit ve Hz.İsâ’nın hayatından bahseden çelişkilerle dolu3 olan birer siyer veya kurgusal biyografi kitabı (günlük) niteliğinde olduğu şüphe götürmez bir gerçektir.4
Bu İncil’lerde Hz.İsâ’nın İbnullâh (-hâşâ- Allâh’ın oğlu demektir) olduğundan ve Hz. Adem’den kalma bir günahtan (aslî suç, orijinal günah) dolayı beşeriyeti kurtarmak için kendisini fedâ etmesi gibi bahisler işlenmiştir. Ayrıca, peygamberlere zina iftiralarında5 bulunan ipe sapa gelmez saçmalıklara yer verilmiş, peygamberlerin, hanımlarının hatırı için puta taptıklarını iddia etmek gibi peygamberlik ismetine aykırı çirkin sözler, hurafeler ve daha nice utanmazlıklar konu edilmiştir.
Kaldı ki, bugünkü İncil’de 50 bin hatanın varlığını son yıllarda Amerika’da yayınlanan bir mecmuada Hıristiyanlar bizzat itiraf etmişlerdir.6
Bir de Barnaba İncili vardır ki, bu beşinci İncil’i kilise kanonik İnciller’den ayırarak (apokrif / uydurma kabul ederek) yasaklamış, elde mevcut nüshaları yaktıktan sonra, yanında bulunduranları da, Allâh’ın rıza ve affından mahrum olmakla tehdit etmiştir. Çünkü bu İncil nüshası, Hz.İsâ’nın getirdiği hakikî mesajını ihtiva etmekte (meselâ domuz etinin haram oluşu), teslis ve enkarnasyonu (ilâhî kelâmın ete kemiğe bürünmesi, İsâ’nın tanrılığı) reddetmekte, Hz. Peygamber’in nübüvvetini müjdelemektedir. Gene bu İncil, İsâ’ya Allâh’ın oğlu diyenlerin lânetleneceğini haber vermektedir.7
Müslüman’ın diğer kutsal kitaplar karşısındaki tutumu ne olmalıdır?
Şunu hemen ifade edelim ki, kutsal kitapların bozulmamış asıl nüshaları bugün elimizde mevcut değildir. Bu durumda bir Müslüman’ın yapması gereken şey, bu kitaplara Allâh’ın indirdiği şekilde, asıllarına inanıp, ancak asıllarının Allâh katından Hz. Mûsâ, Dâvud ve İsâ’ya indirilmiş kitaplar olduğunu tasdik etmektir. Şayet mevcut Tevrat, Zebur ve İncil nüshalarından bir bilgi aktarılırsa, izleyeceğimiz yol şöyle olmalıdır: Bu bilgi Kur’ân-ı Kerîm ve sahih hadîslerde geçiyorsa kabul ederiz.8 Âyet ve hadîslere zıt ise, bu tarz bilgileri kabul etmez, inkâr yönüne gideriz. Eğer bize aktarılan bilgi âyet ve hadîslerde geçmiyor ise, İslâm’ın itikâd, amel ve ahlâk esaslarına aykırı da bulunmuyorsa, o zaman bu konuda söz söylemekten kaçınır, gerçeği ancak Allâh’ın bileceğini söyleriz. Eğer bu tip bir bilgiyi kabul edecek olursak, bu bilginin önceki kutsal kitaplarda bulunmama; reddedecek olursak, bulunma ihtimali vardır. Bu sebeple susmak, bu konuda nötr kalmak en iyisidir. Nihayet bu konuda Hz. Peygamber’in (as) şu buyruğunu hatırda tutmamız gerekir: “Ehl-i Kitâb’ı ne tasdik edin, ne de yalanlayın.” 9
1- Mevdudî, age., s. 99
2-Tümer, age., s. 258.
3-Tevrat ve İncil’deki çelişkiler için bak. Bekir Karlığa, Hadîslerle Kur’ân Tefsiri (İbn Kesir), Çağrı Yay., c. 1, s. 246-267; Ayrıca bak. Tümer, age., s. 203; DİA, c.11, s. 382
4-Bak. Bilmen, Muvazzah İlm-i Kelâm, s. 272; Akseki, age., s. 126; DİA., c. 26, s. 412-13
5-Yahudilerin peygamberlerine yaptıkları iftiralar için bak. Çıkış: 3/21, 22; 12/35; 32/1-6; Tekvin, 6/6.
6- Bak. Zaman Gazetesi, 21 Ağst. 1991
7- Muhammed Kutup, İslâm Etrafında Şüpheler, s. 219; Ayrıca bak. Mevdudî, age., c. 2, s. 101; Ayrıntı için bak. DİA., c. 5, s. 76-81; c. 9, s. 507. El’ân Hıristiyanların ellerindeki İncil nüshalarında ‘tesellici’, ‘hakikat rûhu’ (Yuhanna, 16/8-16) diye tercüme edilen ‘Faraklit’ bire bir ‘Ahmed’ (Saf/6) kelimesine tekabül etmektedir. Bak.Muhammed Hamidullah, Le Saint Coran, 739. Hinduizm’in kutsal kitapları olan Vedalar´da Peygamberimize işaret eden ifadeler için bak. DİA, c. 9, s. 224; Muhammed isminin Tevrat’ta geçtiğine dair bak. İbn Kayyım, Zâdu’l-Meâd(trc.), c.1,s. 117
8- Nitekim Enbiyâ/105 âyetine benzer bir ifade Mezmurlar’da da vardır (Mezmur, 37/92)
9-Bak. İbn Hacer, Fetevâ’l-Hadîsiye, 226-27; el-Akk, age., s. 132; Kılavuz, Ana Hatlarıyla İslâm Akaidi ve Kelâm’a Giriş, s. 171
GÜLZÂR-I HÂCEGÂN DERGİSİ'NİN 2011 MAYIS SAYISINDA YAYINLANMIŞTIR
