Sayı: 133 - Ocak 2019
Muhterem kardeşlerim, yeni yılda istifade edeceğinize inandığımız güzel sohbetler ve makalelerle dopdolu dergimiz ile sizlerle birlikteyiz.
Rabbimize (cc) nihayetsiz hamd ve şükür, onun Habibine (sav), Habibinin âline, ashabına, etbaına ve kamil varislerine de gönüller dolusu salat ve selam ediyoruz.
Yeni yılında oldukça hareketli, içinde sürprizler barındırabilecek bir yıl olacağını şimdiden kestirmek zor olmasa gerekir. Özellikle İslam coğrafyalarında henüz bir sulh, bir sükun göremiyoruz. Halen karmaşa hakim. Birçok bölgede halen kan dökülmeye devam ediyor. Doğu Türkistan’da Müslümanlara zulüm artarak devam ediyor. Erkekleri şehit edilmiş ailelerin evlerine Çinli erkekleri yerleştiriyorlar. Birçok bölge açık hapishaneye dönüştürülmüş. Suriye’de, Irak’ta, Yemen’de, Sudan’da hiçbir çözüme ulaşılamıyor. Allah ile bağlarını koparmış zalim idareciler ülkelerini korumak için kafirleri çağırıyorlar. Kendi iktidarlarının devam etmesi adına çözüm için çalışan Müslüman ülkeleri düşman ilan ediyorlar. Halklarının fakirlik ve sefaletine rağmen mezhebi farklılıklarını öncelikli görüp, çare olabilecek fikir ve düşünceleri kulak ardı ediyorlar.
Bunun için diyoruz ki, yeni yılında önceki yıldan farklı olabileceği ihtimalini düşünemiyoruz.
Ülkemiz ise mahalli seçimlerin arifesinde çok ağır bir imtihandan geçiyor. Gün geçtikçe iktidar nimetinden faydalanan insanların hırs ve tamahları iyice artıyor. Bunun neticesinde aynı düşüncenin insanları bile birbiriyle mücadele ediyor. Rüşvet, iltimas, adam kayırma, ihaleye fesat karıştırma, israf artık hak olarak telakki edilmeye başlanmış. Makam sahibi insanlar kendilerine yetmiyormuş gibi eşlerine makam aracı tahsis ettiriyorlar.
İşin acı tarafı bunları düzeltmek yerine adeta “Bize mecbursunuz. Biz gidersek CHP-HDP gibi partiler gelir!” diyerek halkı kendilerine mecbur hissettirmeye çalışıyorlar.
İşin başka bir acı tarafı da Müslümanların genelinde de şöyle bir anlayış hakim olmuş: “Ya adamlar belki yediler ama bir şeyler de yaptılar, diğerleri yiyordu ama hiç bir şey yapmıyordu.”
Allah rızası için biz bu hale mi gelmeliydik? Bizler Hazreti Muhammed’in ümmeti değil miyiz? Onun en önemli vasfı emin olması değil miydi? Bu makamlar mevkiler bizlere birer emanet değil mi? Tüyü bitmemiş yetimin hakkı bizlere teslim ediliyor. Biz ondan fayda temin etmeye çalışıyoruz. Bunun sonucunda da Rabbimizin bize yollarını açmasını bekliyoruz.
Bunun içindir ki, Müslümanlar olarak sadece iktidarların oy deposu olarak kalmaya artık razı olmayalım. Rabbimiz bizlere emri bi’l-maruf ve nehyi ani’l-münker vazifesini yüklemiş. Yanlış kimden veya nerden gelirse gelsin, dünyalık menfaatler için Hakk’ı gizlemeyelim. Hazreti Ömer efendimize seni kılıçlarımızla düzeltiriz, ikazını yapan İbni Mesud (ra) gibiler örneğimiz olmalı. Kendi cemaatimizin menfaati için ümmeti Muhammedi perişanlığa itmeyelim. Biz her yerde her zaman hakkı haykıralım. Bu gittikçe kokuşmaya başlayan gidişata doğruya ve güzele doğru biz yön verelim.
Unutmayalım ki, şu ana kadar elde ettiğimiz kazanımlar yöneticilerimizin gayretiyle elde edilmiş gibi olsa da, onların önünü açan ve lütfunu esirgemeyen Allahu zülcelal hazretleridir. Bunu da idarecilerimizin güzel niyetleri ve rızayı ilahiyi kastettikleri için ikram buyurmuştur. Onun izni ve inayeti olmadan yaprağın bile kıpırdayamayacağına iman etmişiz.
Dolayısıyla, biz idarecilerimizi yeniden Hakk’ın ipine yapışmaları için ikaz edeceğiz. Mademki Allah’ın izniyle sizleri biz iktidar yapıyoruz. O zaman seçimlerde bizim yanımızda seçimden sonra laik, liberal, modernist, sapık fikirli adamlarla olamazsınız. “Kişi arkadaşının dini üzeredir.” emri peygamberisini ilke edinip, seçimden öncede sonrada salih insanlarla birlikte olmak zorundasınız. Aksi halde: “Halkın eliyle Hakk’ın tokadını yersiniz!” şeklinde tatlı sert ikaz etmek mecburiyetindeyiz.
Yoksa dünyada ezilen bütün mazlumların ahı bizi yakmaya yetecektir. Cenab-ı Hak Teala hazretleri hepimize imdad eylesin, âmin.
