Cennetin Kapısını Cömertler Açar - Nurten Özen
Cennetin Kapısını Cömertler Açar
Cömertliğine sınır olmayan yüce Rabbimize sonsuz hamdu senalar, Rahmetiyle bizi saran Efendimiz’e (sav), O’nun aline ashabına ve varisi ekmellerine olsun.
Bir kavram olarak cömertlik, eldeki imkanları meşru ölçüler içinde, hiçbir karşılık beklemeden gönüllü olarak başkalarının yararına sunma eğilimi demektir. Sehavet (cömertlik), peygamberlerin ahlakı ve kurtuluşun ana yollarından biridir. Nitekim Rasuli Ekrem (sav) şöyle buyurmuştur: “Cömertlik, cennet ağaçlarından bir ağaçtır. Dalları dünyaya sarkıtılmıştır.Her kim onun bir dalına tutunursa o dal onu çeker, cennete götürür.” Cebrail (as) dedi ki: O Allahu Teala (cc) buyurdu: “Zatım için razı olduğum din bu (İslam) dindir. Buna yaraşan, ancak cömertlik ve güzel ahlaktır. Gücünüz yettiği kadar, bu iki vasıf ile bu dine ikram ediniz.” Hz. Aişe annemizin rivayetinde Rasuli Ekrem Efendimiz (sav) şöyle buyurmuştur:
“Allahu Teala bütün velilerini cömert ve güzel ahlaklı kılmıştır.” Cabir’in rivayetinde, Rasuli Ekrem’e hangi amelin daha faziletli olduğu soruldu da: “Sabır ve cömertliktir.” buyurdu.
Mikdam b. Şureyh’in babasından, onun da babasından rivayetinde dedesi Rasuli Ekrem’e: “Beni cennete koyacak bir ameli bana öğret.” deyince Rasuli Ekrem: “Bol yemek yedirmek, herkese selam vermek ve güzel konuşmak mağfireti gerektiren sebeplerdendir.” buyurdu. Ebu Hureyre’nin rivayetinde Rasuli Ekrem (sav) Efendimiz şöyle buyurmuştur: “Cömertlik, cennette bir ağaçtır. Cömert olan onun bir dalını yakalamıştır. O da onu cennete götürmeden bırakmaz. Cimrilik de cehennemde bir ağaçtır. Cimri de bu ağacın dalına yapışmıştır. O dal o adamı cehenneme götürmeden bırakmaz.” Ebu Said Hudri’nin rivayetinde Rasuli Ekrem: “Allahu Teala buyuruyor ki; fazileti, kullarımın merhametli olanlarından arayınız, onlara sığınınız. Zira ben rahmetimi onlara yerleştirdim. Katı yüreklilerde fazilet aramayınız, zira onlarda da gazabımı yerleştirdim.” buyurmuştur.
İbni Abbas’ın rivayetine göre Rasuli Ekrem şöyle buyurmuştur; “Cömerdin kusuruna bakmayın. Zira o, her sürçtüğü zaman, Allahu Teala onun elinden tutar.” İbni Mesud’un rivayetine göre Efendimiz (sav): “Devenin boynuna dayanmış bıçağın kesmesinden daha suratli olan, yemek yedirenin rızkının ayağına gelmesidir. Allahu Teala yediren kimselerle meleklerine övünür.” buyurmuştur. Yine Rasuli Ekrem (sav) şöyle buyurmuştur. “Allah cömerttir, cömertliği ve güzel ahlakı sever, kötü ahlakı sevmez.” Enes’in (ra) rivayetinden: “Rasuli Ekrem’den İslamiyet adına ne istenirse verirdi.” İbni Ömer’in rivayetinde Rasuli Ekrem şöyle buyurmuştur: “Allahu Teala’nın birtakım kulları vardır, kamu yararına harcamak üzere onlara servet vermiştir. Bunlardan cimrilik edenler olursa, o serveti onlardan alır ve başkasına verir.”
İslam, cömertliği bir erdem olarak yüceltmekle kalmamış onu bencil duyguların aracı olmaktan çıkararak Allah rızası ve insan sevgisinden oluşan bir muhtevaya kavuşturmuştur.
Hikaye olunur ki: Adamın biri çölde yolculuk ediyordu. Gökyüzünden bir ses duydu: “Falan adamın bahçesini sula!” Başını kaldırıp baktı, gökte sadece bir bulut vardı. Evet, ses oradan geliyordu. Adam hayretler içinde kaldı ve bulutu takip etmeye başladı. Kara taşlık bir yere gelince,bulut suyunu boşalttı. Yağmur suları bir derede toplandı. Bu defa adam suyu takip etmeye başladı. Önüne bir bahçe çıktı. Adamın biri elindeki kürekle suyu oraya buraya çevirerek bahçesini suluyordu. Onunla konuşmaya karar verdi: “Kardeş adın ne?” diye sordu.Adam buluttan duyduğu adı söyledi. Sonra da: “Adımı niçin soruyorsun?” dedi. O da: “Biraz önceki yağmuru yağdıran bulut vardı ya!” diye söze başladı. “Bir kimse o buluta senin adını söyleyerek, falanın bahçesini sula, dedi. Ben de bulutun ardından giderek buraya kadar geldim. Adını da onun için soruyorum. Sen hangi davranışın sebebiyle Allah’ın bu iyiliğini elde ettin?” dedi.
Bahçe sahibi şunları söyledi: “Madem merak ediyorsun söyleyeyim; şu gördüğün bahçe ürün verince oturup hesap yaparım.Ürünün üçte birini sadaka diye dağıtırım. Üçte birini çoluk çocuğumla yerim. Üçte birini de tohumluk yaparım. İşte benim yaptığım bundan ibarettir.”
Rivayete göre Ahnef b. Kays elinde bir kuruş tutan bir adam gördü. Adama: “Bu dirhem kimindir?” diye sordu. Adam: “Benimdir.” dedi. Ahnef (ks): “Hayır, sen onu elinden çıkarmadıkça (bir hayra vermedikçe) senin olamaz!” dedi.
Atalarımız da bu gerçeği ifade etmek için: “Ne verirsen elinle, o gelir seninle.” buyurmuşlar.
Şair de:
“Dediler cehennemde odun bulunmaz, yolcu yakacağını kendi götürür.
Anladım ki cennete gidenler buradan, gülünü zambağını kendi götürür.” diyor.
Rabbim bizi her türlü cimrilikten kurtarıp, övülen cömertliğe nail eylesin. Amin.
Kaynaklar:
İhya-i Ulumiddin, İmam Gazali
Peygamberimin Sevdiği Müslüman, M. Yaşar Kandemir
Yazar: Nurten Özen
