GEL UYAN GECELERDE

“Ya Rabbi, gece oldu… Şu vakitte birçok kimse uyudu. Birçoğu sevdiğine gitti. Ben de Sana geldim, çünkü benim sevdiğim Sensin...” diye niyaz eder Hz. Rabia (ks), gecenin yalnızlığında.

Geceler âşıkların dert ortağı, ariflerin sırdaşı, dertlilerin dizine baş dayayıp sinesine gözyaşı akıttığı gönlü engin arkadaş…

Geceler dervişânın mâsivâya kalınca bir perde çekip, Cenabı Hak ile âsûde bir bahara yelken açtıkları dem… Kendilerini kimsesizliğin fakirliğinde, kimsesizlerin kimsesine sundukları an…

Bir aşığın gönlü gibidir geceler. Öylesine geniş, öylesine derunî… Kimleri basmadı ki bağrına geceler, kimleri özlemez ki? Özler geceler Muhammedi’ni (sav)…

Özler ayakları şişinceye kadar kıyamda duran sevgiliyi. Yatağında kıvrılıp ümmeti için sızlanarak gözyaşı döken Peygamberini (sav)…

Dertten ciğeri yanan ve bu sebepten evi yanık et kokan Sıddîk Ebu Bekri’ni (ra) özler. Derdine derman olmak için ümmetin, gecenin al yalazında sokak sokak gezen Farukî Ömeri’ni (ra) özler…

Bozmak için yabanların mekrini, tevekkülün, teslimiyyetin zirvesinde Peygamber’in (sav) yastığına baş koyan Aliyye’l-Mürtezası’nı (ra) özler.

Özler geceler, sahabenin dilinden dökülen, sesi ta arşı a’laya erişen Kur’ân mırıltılarını… Melekler semâya iner, adeta birbirini ezerdi bu namelere şâhid olmak için.

Özler geceler, sinesine dayayıp feyziyle emzirdiği Hak âşıklarını… Onların derdini özler. Bir inci gibi tesbih tanelerini tutup, dizelerine istiğfar nakşedişini özler. ‘Allah’ zikrini gözyaşlarıyla ebrulayan gönlü uyanık, gözü uyanık âşıklarını özler.

Ey dîde nedir uyku gel uyan gecelerde,
Kevkeblerin et seyrini seyrân gecelerde.

Bak, hey’et-i âlemde bu hikmetleri seyret,
Bul Sâniini ol O’na hayrân gecelerde.

Âşıklar uyumaz gece hem sen uyuma kim,
Gönlün gözüne görüne cânân gecelerde.

Ey benim iki gözüm!.. Nedir seni böyle uyku sarmış uyuklayıp duruyorsun? Gecelerde kalk da semayı bir seyret! Bak ayın, yıldızların esrarına, cümbüşüne, düğününe… Seyre dal gecelerde onları, buyuruyor İbrahim Hakkı Hazretleri (ks).

“Gerçekten, göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelişinde, sağduyulu, akıl sahipleri için (kendisine Hak’tan bir kapı açılmışlar için) Allah’ın varlığını, kudret ve azametini gösterir kesin deliller vardır.” (Âli İmrân, 190) buyuruyor Cenabı Hak.

Gecenin güzelliği ayrı, yıldızın, ayın, güneşin güzelliği ayrı… Onun için İmam Efendi (ks) imanın nuru yıldız, İslam’ın nuru ay, ihsanın nuru güneştir diye teşbihte bulunmuşlar. Yani gecelerde imanı, islamı, ihsanı tefekkür et…

Kim demiş geceler karanlıktır diye? Güneş asıl gecelerde doğar… Ârifler her gece gönül semasında güneşin doğuşunu temaşa eyler. Gaflet ile uyku deryasında kaybolanlar bundan mahrum kalırlar. “Gündüzler şehâdet âlemine, geceler gayb âlemine bağlıdır.” buyrulur kelamı kibarda.

Geceler saadetin yegâne sermayesi, Cenabı Hak ile vuslata sebep, taliplilerine aşkın ve feyzin hesapsız sunulduğu müstesna bir nimet kapısıdır. Efendimiz (sav): “Geceleyin öyle bir zaman vardır ki, Müslüman bir kimse o zamana rastlayıp Allah’tan dünya ve âhirete dair hayırlı bir şey dilerse, Allah ona dilediğini verir. Bu her gece böyledir.” (Müslim) buyurmaktadır.

Yine bir hadisi şerifte “Cenabı Hak her gece dünya semasına nüzul eder. Ta ki gecenin son üçte birlik vakti geçene dek. ‘Kim bana duada bulunursa onun duasına icabet edeyim. Kim bir şeyler isterse onun da istediğini vereyim, kim mağfiret isterse ona da mağfiret edeyim.’ buyurur.” (Buhari, Müslim) diye gece vakitlerinin Cenabı Hakk’a yanık ilticalarda bulunup O’na teveccüh edilecek en bereketli zaman dilimi olduğunun altı çizilir.

“Onlar, gecelerini, Rableri’ne secde ederek ve kıyamda durarak geçirirler.” (Furkan, 25/64); “Onlar geceleri pek az uyurlardı. Seher vakitlerinde de istiğfar ederlerdi.” (Zâriyât, 51/ 17,18); “Korkuyla ve umarak, Rableri’ne dua etmek için, onların yanları yataklarından uzaklaşır ve kendilerine verdiklerimizden Allah yolunda harcarlar.” (Secde, 32/ 16).

Rablerine dua etmek için korkuyla ve umarak onlar yataklarından uzaklaşırlar. Yumuşak ve sıcak yatakları bedenlerine sevimsiz kalır. Onlar bir kuzunun anasını özlediği gibi geceleri yârin inci ve mercan sunan bahri aşkını özler. “Âşıkların gözleri yapışmaz.” buyurur Hâce Hazretleri (ksa).

İman sahibi kimseler gecelerde sunulan nimet ve berekete karşı kayıtsız kalamazlar. Çeker onları geceler… Çeker onları, zâtını bir an bile uyku tutmayan Cenabı Hak ile baş başa kalacakları tenha saatler… Çünkü bilirler ki gecelerin feyzinden istifade etmeyi ihmal edenler gündüzün bereketinden mahrum kalırlar.

Geceleri mübarek bedenlerini bîtap düşürürcesine ibadet eden ve bu haline taaccüb edenlere: “Rabbine şükreden bir kul olmayayım mı?” buyuran, gelmiş geçmiş bütün günahları affedilmişken her gün en az yüz defa istiğfar eden bir Peygamberin ahlakını kuşanarak, gecelerimizi yalnızca gaflet uykusuna kurban etmeyip bir arınma, bir kavuşma, bir tefekkür idrakinde değerlendirmek olmalı bizim de derdimiz.

Ya Rabbi! Şu dünya ömrümüzü nefsimizin esareti altında, Sen’den uzak, sevdiklerinden uzak, gecelerimizi gafletle geçirmek suretiyle hüsrana düçâr eyleme…

Havf ve recâ zinetiyle bürünüp örtüsüne gecenin, seni zikreden dostlarının muştularına bizlerin zikrini de yoldaş eyle…

Gecenin bereketinden bizleri de hisseyâb eyle. Gecelerimizi Hak âşıklarının ihyâ edilen gecelerine ilhak eyle…