Özümüz Cevherdir Bizim - Andelib
Özümüz Cevherdir Bizim
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.
(Hoşça bak kendine ki kainatın özüsün sen.
Bütün yaratılmışların gözbebeği olan insansın sen.)
Şeyh Galib
“Göl yatağında, su bulunur.” demiş atalarımız. Yıllarca İslam medeniyetinin beldesi olan Anadolu, elbette İslam’ın izlerini taşıyacaktır. Bizi geçmişimize/köklerimize bağlayan işte kaybolmayan bu izlerdir.
Milletimizin gönlünden Allah (cc) sevgisini, Peygamber sevgisini, evliyaullah sevgisini çıkaramadılar. Sevgimiz çocuklarımıza isim oldu. Erkeklerimiz Ahmed, Mehmed, Hasan, Hüseyin...; kızlarımız Hatice, Aişe, Fatıma, Zeyneb… oldu.
İslam’ı yaşamasa da kadınıyla erkeğiyle bu milletin gönlüne bakın. Allah sevgisi, Peygamber sevgisi görürsünüz. Eyüp Sultan’da başına örttüğü yarım şalıyla Allah’a gönülden yalvaran bayanlar, ellerini Yüce Mevla’ya sevgiyle açmaktadır. Yıllarca dinini öğretmeden yetiştirdiğimiz bu nesiller, yaptıkları yanlışlara rağmen Rabbinden ve Peygamberinden kopmamıştır.
Birileri FETÖ’nün toplumda oluşturduğu tahribatı kullanarak milletimizi cemaat kisvesi altında dininden soğutmaya çalışmaktadır. Oysa yapılması gereken bu toplumu samimi inancıyla sahih bilgilere ulaştırmaktır. Onları özüne (dinine, kültürüne, örfüne…) yöneltmektir. Bunun için özellikle çocuk yaşta başlayan eğitim gözden geçirilmelidir. Bazı dini derslerin okul müfredatına konması gözümüzü boyamamalıdır. Sadece dışta gerçekleşen değişimler, gereken hassasiyatler gösterilmezse bizi istenilen hedefe götürmez. Biz sözde değil, özde bir değişiklik istiyoruz.
Televizyon ve internet tutsağı olan nesiller her geçen gün ahlakî olarak yozlaşmaktadır. Karşı cinse ilgiyi arttırmayı hedefleyen bu araçlar, nesillerimizin bozulmasına yol açmaktadır. Özellikle ergen dönemlerinde kız ve erkekleri aynı sıralarda okutma yanlışından vazgeçilmelidir. Yıllarca bir şey öğretemeden mezun ettiğimiz binlerce gencimiz var. İnsan boşluk kabul etmez. Hayırla, faydalı ve güzel şeylerle meşgul olmayınca, batıl ve boş şeyler bizi istila eder. Sadece akademik (bilgi) ağırlıklı eğitim, bu alana ilgi duymayan gençlerin kaybedilmesine neden olur. Batıdan ihraç ettiğimiz fıtrata aykırı bu eğitim modelleri, milletimizin dininden, örfünden ve kültüründen uzaklaşmasına neden oluyor. Kendimize ait eğitim sistemimiz olmalı ve kendi insanımızı yetiştirmeliyiz.
Birçok şeyi ihraç ettiğimiz Batı kültürüne bakalım. Her geçen gün biraz daha sapkınlığa doğru ilerlemektedir. ”Müslüman aynı delikten iki kere ısırılmaz.” buyuruyor Peygamber Efendimiz (sav). Önümüzde yılana dönüşmüş Batının peşinden koşmak niye? Yıllarca uygarlık masallarıyla kandırılıp peşlerinden gittik.
Artık özümüze dönme vakti gelmiştir. Leyla’yı seveceksek Mecnun gibi, Şirin’i Ferhat gibi sevelim.
Yüce Mevla’yı Aşık Yunus gibi… Peygamber Efendimiz’i Nabi gibi… Şems misali olan Allah dostlarını da Mevlana gibi sevelim…
Milletimizin özünde sevgi var, fedakârlık var, yiğitlik var… Bu milletin gönlünde iman var…
Sendedir mahzen-i esrâr-ı mehabbet sende
Sendedir ma’den-i envâr-ı fütuvvet sende
Gizli gizli dahi vardır nice hâlet sende
Ma’rifet sende hüner sende hakikat sende
Şeyh Galib
(Sendedir sevgi sırlarının mahzeni sende
Sendedir yiğitlik nurlarının madeni sende
Gizli gizli daha nice haller vardır sende
Bilgi sende, ustalık sende, doğruluk sende.)
Madenler içinde altının, elmasın yeri başkadır. Bu millet tonlarca altın rezervi gibi bir kültüre, geleneğe ve öze sahip. Bize Batının tenekelerini yıllarca altın diye yutturdular. Oysa gerçek hazine imanımızdaydı, dinimizdeydi, kültürümüzdeydi…
Allah (cc) yolunda oldukça bu hazinemiz kaybolmayacaktır. “Altın yere düşmekle pul olmaz.” demiş atalarımız. Bir dönem çamura da düşsek artık temizlenip içimizdeki/özümüzdeki altını ortaya çıkarmanın vaktidir. Biz altınımızı çıkaralım ki birilerinin elindeki sahte kağıtlar değerini kaybetsin.
Yaşadığı kültürle dünyaya örnek olmuş atalarımızın mirasını biz taşıyoruz. O mirasa sahip çıkıp yeniden insanlığa örnek olmanın vaktidir. Millet olarak yıllarca İslam’ın hizmetinde olduk. Hilafet Osmanlı’ya geçince Yavuz Sultan Selim’e “kutsal beldelerin hükümdarı” anlamında “Hakimü’l-Haremeyn” denilmiş. O bunu kabul etmeyerek bizler olsak olsak “Hadimü’l-Haremeyn (kutsal beldelerin hizmetçisi)” oluruz buyurmuşlardır. Bu millet yıllarca Allah’ın (cc) yoluna canıyla, malıyla feda etmiştir kendini. Nerede müslümanlar zarar görse oraya koşmuştur. Yemen’e, Hindistan’a ve daha nice beldelere müslüman kardeşlerine yardım için gitmiştir.
Bizler tavuk çiftliğinde büyüyen kartal yavrusu gibiyiz. Yıllarca tavuk sandık kendimizi. Ne zaman gökyüzüne baksak yanımızdakiler, “Sen tavuksun, uçamazsın.” dediler. Biz de inandık onlara, uçmaktan vazgeçtik. Tavuk gibi yaşamaya alıştık bir zaman sonra. Birileri bizi yıllarca Batı uşağı yapmaya çalıştı. Sonra birileri çıkıp bize aslımızı/özümüzü hatırlattı. Küllenen ateşimize üfleyip içimizdeki közü yeniden alevlendirdi. “Sen müslümansın. Senin yerin zillet değil, izzettir.” dedi. İslam bizi yücelttikçe yüceltti. İslam gerçek medeniyetin ta kendisidir. Medeniyete ulaşmak isteyen İslam’a yönelmelidir. İslam olmadan medeniyet olmaz.
Toplum olarak son dönemde yaşadıklarımız bizde müthiş bir özgüven oluşturdu. Bu özgüvenin oluşturduğu manevi enerji hem bize hem de tüm İslam âlemine bir umut oldu. Millet olarak bundan sonra yapacağımız tercih önemli.
Kuşlar, Simurg kuşunu (Zümrüdü Anka) aramak için yollara düşerler. Yolda birçok vadiden geçerler. Birçoğu değişik nedenlerle yoldan geri döner. Kimisi rahatını düşünür; kimisi makamını, menfaatini düşünür. Geriye otuz kuş kalır.
Bu kuşlar daha sonra Simurgun anlamının otuz olduğunu öğrenirler. Aslında dışarıda aradıkları şey kendi içlerindedir.
Millet olarak aradığımız şey kendi içimizdedir. İçimizdeki cevherin kıymetini iyi anlamalıyız.
Ya Rabbi, Sana güzel kul olabilmeyi bizlere nasib eyle.
Ya Rabbi, özümüzdeki cevheri açığa çıkarıp hem İslam âlemine hem de tüm insanlığa hizmet edebilmeyi bizlere nasib eyle…
Yazar: Andelib
