Peygamberlerin Sıfatları - Mine ŞİMŞEK
Peygamberlerin Sıfatları
Esselamu aleyküm ve rahmetullahi ve beraketüh.
Geçen ayın yazımızı özetle hatırlayacak ve ilave edecek olursak: İmanın şartlarından biri de Allah’ın (cc) göndermiş olduğu peygamberlere inanmaktır. Kur’an-ı Kerim’de peygamberlere “Rasuller” “Nebi” veya “Elçilerimiz“ diye de zikredilmektedir. Kendilerine; sıdk, emanet, fetanet, ismet, tebliğ, adalet, emmül-azl sıfatları verilmiştir.Bunların manası: Yalan söylemezler, günah işlemezler, emanete ihanet etmezler, tebliğ ederler, adaletten ayrılmazlar, akıllı ve zeki insanlar olup asla peygamberlikten atılmazlar gibi sıfatlara sahiptirler. Bu güzel insanlara Cenabı Hak (cc) Cibril vasıtasıyla her türlü ilmi bildirmiştir.
Hace Hazretleri bir sohbetlerin de ilk eğitimi ve peygamberleri tarif buyururken: “Cenabı Hak bizatihi ilk evvel kendisi Hazreti Adem’e öğretmiştir. Meleklerine karşı Adem ile iftihar etmiş, Hazreti Adem’e esmayı öğretmiştir. Her şeyin ismini yani eşyanın hakikatini öğretmiş, bu anlamda ilk terbiyeci Cenabı Hak’tır.
Sonra peygamberlerini vahiy ile eğitmiştir. Burada terbiyeci olarak Cebrail aleyhisselamı görüyoruz. Peygamberler de birer eğitimcidir. Bakıyoruz Allah Rasulü’nün her bir ashabı bir muallim. Peygamberlerden başka kimse masum değildir, yanlış yaparken bile kasıtları olmamış, Allah için yapmışlar. Buna rağmen Cenabı Hak buyuruyor ki: “Biz onların yanlışlarından da doğrularından da her hallerinden razıyız. Onlar ihlas abidesidir, samimiyet sadakat örneğidir.” diye açıklamışlardır.”
Ulu’l-azm peygamberleri vardır altı tanedir. Cenabı Hak Kur’an-ı Kerim’de Peygamberimiz’e: “Ey Rasulüm! O halde ulu’l-azm (sebat sahibi) peygamberlerin sabrettiği gibi sende sabret! Ve o inkar edenler hakkında acele etme….” (Ahkaf 35) diye buyurmuştur.
Bunun manası ise şöyledir: Haktan gelene razı olmuşlar, fedakarlı çok sabır mücadele gösteren demektir. Peygamberler içinde Cenabı Hak bu peygamberleri daha ziyade övmüştür. Azim denilmesi azimleri kuvvetli imtihanları şiddetli oluşundan vazifelerini hakkıyla yaptıkları bu mücadeleye sabrettikleri için “azm” ünvanını almışlardır. Bunların isimleri şöyledir.
1) Muhammed (sav) - Habibullah (Allahu Teala’nın sevgilisi)
2) Adem - Safiyullah. (Allahu Teala’nın seçilmiş saf temiz yarattığı kulu.)
3) Nuh - Neciyullah. (Allahu Teala’nın ihsanı ile seçilmiş kulu.)
4) İbrahim - Halilullah (Allahu Teala’nın dostu.)
5) Musa - Kelimullah (Allahu Teala’nın kendisi ile konuştuğu kimse.)
6) İsa - Ruhullah. (Ruh anlamına gelir ki ona ruhundan üflendiği için denilmiştir.)
HUD (as) ve KISACA HAYATI:
Kur’an’da ismi on defa geçmektedir, on birinci sure onun adını taşımaktadır. Rivayet edilir ki: Hazreti Hud (as) Yemen’de “Hadramud” civarında “Ahkaf” denilen mahalde yaşayan “Ad” kavmine peygamber olarak gönderilmiş, ticaret ile uğraşmıştır.
İnsanlar tufan hadisesinden sonra yine azıtmışlar, yollarını sapıtmışlardı. Bunlar birçok nimetlere, kuvvetlere nail olmuş mermer sütunlar üzerinde kurulu muhteşem binalar saraylar bağlık bahçelik heybetli caddeler ve şehrin her tarafını parlak havuzlarla süslemişlerdi. Fakat Allahu Teala’nın birliğini inkar ederek putlara tapınmaktan vazgeçmemişlerdi. Cenabı Hak bu azgın kavme oldukça yumuşak huylu kalbi merhamet ve şefkat dolu olan Hud’u (as) göndermiştir. Bu peygamber bir çok mucizeler göstermiş, fakat inanmamışlardı.
Kur’an-ı Kerim’de: “Ad kavmine de kardeşleri Hud’u gönderdik. Ey kavmim Allah’a kulluk edin. Sizin için O’ndan başka bir ilahınız yoktur ona karşı gelmekten sakınmaz mısınız (dedi).” (Araf 65)
“Ey kavmim Rabbinizden mağfiret isteyin sonra O’na tevbe edin ki üzerinize gökten bol bol bereket indirsin ve sizi kuvvetinize kuvvet katarak çoğaltsın. Gelin günahkar olarak ölüp gitmeyin.” (Hud 52)
“Dediler ey Hud! Sen bize apaçık bir mucize getirmedin, biz de senin sözünle tanrılarımızı terk etmeyiz ve sana inanmayız.” (Hud 53)
“Ad kavmine gelince onlar yeryüzünde büyüklük tasladılar ‘Bizden daha kuvvetli kim vardır.’ dediler. Onlar kendilerini yaratan Allah’ın kendilerinden daha kuvvetli olduğunu göremediler mi, onlar bizim ayetlerimizi bile bile inkar ediyorlardı.” (Fussilet 15)
“Ad kavmi ise gürültülü ve azgın fırtına ile helak edildiler. Allah onu yedi gece ve sekiz gündüz ardı ardına onların üzerlerine musallat etti. O kavmi içi boş hurma kütükleri gibi ölüp yıkılmış görürdün.” (Hakka 6-7) buyrulmuştur.
Hz. Hud peygamber de kendisine iman edenler ile beraber başka bir tarafa gitmişti. Yedi gece ve sekiz gündüz kulakları sağır eden şiddetli bir rüzgar ile helak olmuşlardı. Yüz elli sene yaşadığı ve Mekke-i Mükerreme’de veya Hadramut’ta medfun olduğu rivayet olunmuştur.
SALİH (as) ve KISACA HAYATI:
Kur’an’da adı sekiz defa geçmektedir ve yirmi sekiz ayette de anlatılmaktadır. Hazreti Salih (as), Şam ile Hicaz arasında “Hicr” denilen mahalde yaşayan “Semud” kavmine peygamber olarak gönderilmiş ve Ticaret ile uğraşmıştır. Rivayete göre bu kavim dağları delmiş, taşları oymuş kendilerine pek sağlam binalar yapmışlardı. Görkemli binalar yapan Semudlular, doğru yoldan çıkmış bulunuyorlardı.
Hazreti Salih’in yirmi sene devam eden emirlerine nasihatlerine muhalefet etmiş, kendilerine “Sakın dokunmayınız.” diye tembih edildiği harikulade bir deveyi boğazlamışlardı. Dehşetli bir deprem ile yerlere serilip helak olmuşlardır. Salih (as) da kendisine iman edenlerle birlikte çıkıp evvela Şam’a, Filistin’e sonra da Mekke-i Mükerreme’ye gitmiştir. Seksen beş sene veya iki yüz sene yaşadığı ve Mekke-i Mükerreme’de rükn ile makam arasında medfun bulunduğu rivayet edilir.
Cenabı Hak ayeti kerimede: “Semud kavmine kardeşi Salih’i de gönderdik. (Onlara dedi ki): “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin. Sizin için O’ndan başka hiçbir ilah yoktur. Size Rabbinizden apaçık bir delil (ve mucize) geldi. İşte size bir mucize olarak Allah’ın dişi devesi, onu kendi haline bırakın Allahın arzında otlasın ona bir kötülük dokundurmayın, yoksa sizi acıklı bir azap yakalar.” (Araf, 73)
“Derken o (mucize olarak gösterilen) dişi deveyi ayaklarından biçerek öldürdüler ve Rabbinin buyruğundan dışarı çıktılar. Ey Salih hakikatten elçilerdensen bizi tehdit ettiğin o azabı bize getir, dediler.” (Araf 77)
“Bunun üzerine onları şiddetli bir deprem yakalayıverdi. Yurtlarında diz üstü çöküp cansız kalıverdiler.” (Araf 78) buyurmuştur.
İBRAHİM (as) ve KISACA HAYATI:
Kur’an’da adı altmış dokuz defa geçmektedir, on dördüncü sure onun adın taşımaktadır. Kurban kesmeyi bize o öğretmiştir, oğlu İsmail ile Kabe’yi yeniden inşa etmiştir.
Hz İbrahim (as) Babil’de doğmuş iki yüz sene yaşamış ve kendisine “Halilullah” unvanı verilmiştir. Son derece misafirperver biri olduğu rivayet edilir. Ayrıca minberde hutbe okumak, misvak kullanmak, sünnet olmak, tırnak kesmek onun sünnetlerindendir. Hazreti İbrahim (as) “ulu’l-azm” sahipleri denilen peygamberlerden birisidir. Rivayet edilir ki: Nemrut adında birisi birçok kabileler başına toplayarak Babil’de şimdiki Musul şehrinin bulunduğu yerlerde Babil ülkesinde batıl bir din türetmişti.
Bunlar güneşe, aya, yıldızlara, putlara ve hükümdarlarına tapmakta idiler. Allahu Teala (cc) Babil ahalisine İbrahim’i peygamber olarak gönderir ve onlara: (Doğan, batan, sönen, ölüp giden) şeylerin tapmaya layık olmadığını bildirmiş Hak dini öğretmiştir. Fakat bunlar aldırmamışlardı. Bir gün Hazreti İbrahim (as); halk şehir dışına çıktığında puthaneye giderek putları kırar ve elindeki baltayı da büyük putun boynuna asar. Halk şehre dönüp bu hali görünce bunu Hazreti İbrahim’in (as) yaptığına karar verirler.
İbrahim peygambere: “Sen mi yaptın bu putlarımızı?” diye sorarlar. Hazret’i İbrahim ise: “Eğer söyleyebilirse sorunuz bakalım belki bu büyük put yapmıştır.” diye cevap verir. Onlar: ”Hiç cansız put böyle bir şey yapar mı?” derler. Hazreti İbrahim: “Mademki cansız ellerinden bir şey gelmez şeylerdir, artık ne için bunlara tapıyorsunuz?” der. Hazreti İbrahim bu cahil kavme ne kadar gaflet ve delalet içinde kalmış olduklarını bu suretle de anlatmak istemiştir. Bunun üzerine hepsi biraz susarlar ve cehaletlerini sezer gibi olurlar. (Enbiya 58-64) Fakat bu halk yine sapık dinlerine ısrar edip ilahlarını kurtarmak için onu ateşte yakmaya karar vermişlerdi.
Cenabı Hak Kur’an-ı Kerim’de: “Ey müminler onlara deyin ki: Biz Allah’a ve bize indirilene, İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakub’a ve torunlarına indirilene, Musa’ya ve İsa’ya verilenlere, diğer peygamberlere verilen kitap ve sayfalarına iman ettik. Biz onlardan hiçbirini diğerinden inanç yönünden ayırt etmeyiz. Biz ancak Allah’a teslim olan müslümanlarız.” (Bakara 136)
“Hani İbrahim Beytullahın temellerini İsmail’le beraber yükseltirken (şöyle dua etmişti): “Ey rabbimiz yaptığımızı kabul buyur, şüphesiz sen bizi hakkıyla işiten ve bilensin.” (Bakara 127)
Nemrut’un emri üzerine ilahlarını kurtarmak için beli bükük ihtiyarlar bile odun topluyorlardı. Odunları develere yüklediklerinde develer odunları yere döküyordu. İbrahim’i (as) sevenler gizli gizli ağlaşıyordu. Nemrut uzunca bir sürede hazırlattığı büyük bir ateşin içine Hz. Peygamber’i mancılık ile fırlatarak ondan kurtulmak istemişti.
Rivayete göre Hazreti İbrahim ateşe doğru havada ilerlerken Cenabı Hak Cebrail’i gönderir ve: “Onu havada tut ve dileğini sor.” diye buyurur. Cebrail (as) ise dileğini sorar. Hazreti İbrahim (as): “Ben Allah’tan başka kimseden yardım istemem! Ben O’nun kölesiyim ateş de onundur, nasıl isterse öyle yapsın.” der. Cenabı Hak da ona “Halilim” (dostum) demiştir. Allah’ın emri ile ateş ise gülistan bahçesi olmuştur.
Ayeti kerimde: “Ey ateş İbrahim’e karşı serin ve selamet üzere ol! Onlar İbrahim’e bir düzen kurmak istedilerse bizde onları en büyük bir ziyana uğrattık.” (Enbiya 69-70) buyrulmuştur.
Hazreti İbrahim (as) rivayete göre yüz yetmiş beş ve ya iki yüz sene yaşamıştır. Müminleri ve kendi ehlibeytini alarak Şam diyarına hicret eder. Kudüs-ü Şerife tabi, Halilu’r-Rahman kasabasında eşi Sare hatun ile beraber medfundur. (Devam edeceğiz inşaallah.)
Kaynakça:
Büyük İslam İlmihali, Ömer Nasuhi Bilmen
Yazar: Mine ŞİMŞEK
