Allah'ın (cc) Veli Kulları -3 - Mine Şimşek

Sayı : 126 - Haziran 2018

Allah'ın (cc) Veli Kulları -3

En güzel övgüler, hamdler ve şükürler, Cenabı Hakk’a (cc), salat ve selamlar ise sevgili Peygamberimize (sav) olsun. Dünya ve ahiret yalnız kendi Zatı’na ve Rasulü’nün dostlarının muhabbetine kavuşmak için yaşamayı tüm ümmete lütfeylesin. Allah dostlarının kısa hayatlarını yazmaya devam edeceğiz inşaallah.

Ayeti kerimde Cenabı Hak (cc): “Biliniz ki Allah dostlarına asla korku yoktur: Onlar üzüntü de çekmeyecekler.” buyurmaktadır. (Yunus 62)

Allah için davet eder, olman için himmet eder.
Bulman için gayret eder, davet eder davet eder.

Gönül şehrinde gezmeye, türlü hikmetler sezmeye,
Kovanda ballar süzmeye, davet eder davet eder.

Sendeki senliği atmaya, nefsini dosta satmaya,
Ol yar ile yar olmaya, davet eder davet eder.

                         (Hâce Hazretleri, Gencine-i Esrar)

Hâce Hazretleri (ksa) bir sohbetlerinde, Rabbimizin (cc) bizlerden razı olması ve Allah dostlarına duyulan muhabbetin faidelerini naklederek: “Gönül Hakk’a açılan bir penceredir gönül odalarından en güzel odayı O’na ayırmalıyız, O’nun için bezemeliyiz; O’na süsleyeceğiz. Allah Ademoğluna iki gönül vermiştir, birini dünyaya versin diğerini ahirete. Birincisi: Dünyada olduğu için yiyip içsin, helalinden kazansın ama para için değil, menfaat için değil, Allah rızası için olmalı. Dünyada olduğumuz için de az yiyeceğiz, az gezeceğiz, az konuşacağız, öz konuşacağız, her şeyin aşırısına gitmeyeceğiz. İkinci ise: Ahirete gönlümüzü hazırlayacağız (ilim, ibadet, sohbet, zikir vs.) bunlar da yine Allah rızası için olmalı, ibadet fazlalığı için cennet karşılığı için değil. Allah Rasulü’nün aşkıyla, dostlarının muhabbetiyle gönül kabımızı doldurmalıyız.

Sohbet yerlerinde kalpler sevgi ile yıkanılır muhabbet ile doldurulur. Yolumuzun büyüklerinden sultanımız Muhammed Bahauddin Şahı Nakşibend (ks) sohbete çok ehemmiyet vermişler. Sohbet yerlerinde ruhaniyetler olduğundan büyükler: ‘Sohbet yeri can suyudur, abı hayattır.’ diye tarif buyurmuşlar. Ahirette bize tek faydalı şey ona sevgi ve saygı beslediğimiz bir gönül… Ama ötesi maldır mülktür evlattır, bu sevgiler ile gitmek öte tarafta yük olur, hesap olur. O gönle Allah’ın razı olmayacağı şeyleri sokarsak Allah’ın evi olmaktan, mağfiretin muhabbetin evi olmaktan çıkar. Biz inanıyoruz ki gönlümüz Mekke’de, Medine’de ama enerjimiz, feyzimiz sadatlardan geliyor, rabıta şuuru öyle olacak ki insan gönlünde, onun dostlarına sevgi ile muhabbet ile yaşayacak. Bununla beraber onların manevi nuru, ışığı, feyzi gönle akacak, gönlü temizleyecek. Hakk’a muhabbet, yakınlık başlar o zaman, müthiş bir irade! Dışarıda zemheri var, dışarıda kar var, dışarıda yağmur var, benim içimde Allah var, içimde huzur var, içimde aşk var, içimde ılık rüzgarlar var, bahar var, içimde meltem rüzgarları var! Dışarısı kışmış bana ne!” buyurmuşlardır.

Abdulkadir Geylani Hazretleri ve Kısa Hayatı:

Doğumu hicri 470 yılında Ramazan ayının ilk gecesinde doğmuştur. 561 Bağdat’ta dünyasını değişmiştir. Abdulkadir Geylani hazretlerinin lakapları şunlardır: “Ğavsu’l-Azam (En büyük ğavs)” “Sultanu’l-Evliya (Bütün velilere sultan)” “Ğavsu’s-Sakaleyn (İnsanların ve cinlerin imdadına yetişen) vs.”

Abdulkadir Geylani (ks) çok heybetli idi, az konuşur çoğu zaman sükut ederdi, konuştuğunda gayet açık ve net konuşurdu. Şahsı için kızmaz, din konusunda asla taviz vermezdi. Misafirsiz gece geçirmezdi, zayıflara yardım eder, fakirleri doyururdu, isteyeni geri çevirmezdi. Kendisine kötü davrananları affederdi. 

Abdulkadir Geylani hazretleri (ks) uzun boylu, açık alınlı, buğday benizli, sesi gür ve heybetli, çok güzel giyinir, fakirler ile oturur, küçük çocuklarla sohbet ederdi. Talebeleri dahi kimseden bir şey almaz kabul etmezdi. Ğavsu’l-Azam (ks), Allahu Teala’nın tecellisi gereği olarak bazen büyük bir celal ve heybet üslubu ile konuşurdu.

Öyle bir vaaz verirdi ki Bağdat ehli böyle bir vaaz görmemiş idi. Allah dostları ise Ğavsu’l-Azam’ın bu güzel sohbetlerini şöyle tarif etmişlerdir: “Fikir dalgıcı gibi kalplerimize dalarak marifet incisini gönül sahiline çıkarırdı.” Vaazları o kadar tesirli idi ki coşup kendisini kaybedenler bile olurdu. Dört yüz alim anlattıklarını derin bir vecd ile dinler, anlattıklarını izdiham sebebi ile birbirlerinin sırtında yazar, not tutarlardı. Sorulan suallere gayet açık ve doyurucu cevaplar verir, ayrıca derin ilim sahibi idi. On üç çeşit ilimde ders verirdi. Ğavsu’l-Azam Abdulkadir Geylani (ks) hazretlerinin yetiştirdiği yüzlerce halifesi, binlerce talebesi vardı. 

Mübarek soyu baba yönünden Hazreti Hasan’a, annesi yönünden Hz. Hüseyin (ra) efendilerimizden ehlibeyte, Rasulullah Efendimiz’e (sav) kavuşur. Kendisinde çıkan ilim ve kerametler hiçbir velide görülmemiştir. Babası Seyyid Ebu Salih bir gün sevgili Peygamberimiz’i (sav) rüyasında görmüş, Efendimiz ona: “Ya Eba Salih bu gece Hak Teala sana mükemmel bir oğul bağışladı, o benim evladımdır, rütbesi diğer evliya ve kutuplardan yüksek olacaktır.” buyurmuştur. Annesi şöyle anlatır: “Oğlum Abdulkadir Ramazan ayında dünyaya gelmiştir, bir ay boyunca gündüzleri ne zaman emzirmek istesem iftar vaktine kadar asla süt emmezdi, akşam namazından sonra emzirir idim, anladım ki Ramazan-ı şerif hürmetine bu hal oluyor.”

Seyyah olup şol alemi gezersen, Abdulkadir gibi bir er bulunmaz.

Ceddi Muhammeddir eğer sorarsan, Abdulkadir gibi bir er bulunmaz.

Derviş Yunus biz çekeriz zahmeti, üstümüzde hazır ola himmeti.

Oğlum demiş ona Rasul Hazreti, Abdulkadir gibi bir er bulunmaz.

                                                                                        Yunus Emre

Dillerde olan özel menkıbelerinden birinde de şöyle anlatılır: Geylani Hazretleri mücahedeleri sırasında bir yıl ayak üstü ibadet etmeyi adet edinmişti. Bir gün kendisine ferman ilahi erişir: “Ey Abdulkadir! Meşakkati seçip ayakta ibadet etmenin sebebi nedir?” diye nida gelince, Ğavsu’l-Azam (ks): “Ey bütün gizlileri ve sırları bilen Allahım, Zatı’na her şey ma’lumdur, Senin sevdiklerinin ve aşıkların da her yerde doludur. Bunun için ayağımı uzatmaktan utanırım.” Bunun üzerine şöyle hitab gelir: “Ayağın bütün velilerin boynuna koy.” Bu ilahi emir üzerine evliyalar: “Abdulkadir Geylani Hazretleri’nin ayakları başımı-zın gözümüzün üstüne.” diyerek boyunlarını uzatırlar. Abdulkadir Geylani Hazretleri’nin ilim kerametinin hiçbir velide görülmediği ve bu kadar açık kerametler göstermesinin sebebi ise “Kün” emri ilahisine mazhar olması olarak açıklanmıştır.

Beşinci asrın sonunda Hazreti Geylani’nin Kadiriyye tarikatını başlatması ile insanların ruhlarına, düşüncelerine hitap ederek bütün İslam toplumunu etkilemiş, ölü düşünceler ve ruhlar yeniden canlanarak toplum içinde üstün bir ahlak başlatmıştı.

Mübarek buyrukları şunlardır: “Bir günah işlediğin zaman Allah’ın rahmetinden ümidini kesme, üzerine sürülmüş olan günah kirini tevbe suyu ile yıka.”

“Dünya denizinde tetik üzere bulun, son derece hassas ol, çünkü o denizde nice kimseler boğulmuştur.” 

“Ey oğul! Dervişlerle beraber ol, onları daima meclisine getir, gönüllerini hoş et, onları sevindir.” 

“Müminin adeti önce düşünüp sonra konuşmaktadır, münafık ise önce konuşur sonra düşünür.”

“İnsan Allahu Teala’ya kalıbıyla değil, kalbiyle ibadet eder. Kulun kalbi Rabbine erince Rabbi onu kimseye muhtaç etmez. Allah’ı arayan onu bulur. Bu ilmi, kitap sayfalarından değil Allah’ın erlerinin ağzından alın.”

Vefatı: Ğavsu’l-Azam Geylani Haz-retleri cumartesi gecesi sabaha karşı dünyasını değiştirmiştir. Vefatı yaklaştığı vakitte şunları buyurmuştur: “Zahirde sizinle beraberim, hakikatte yanımda başkaları da vardır, etrafımı genişletin, edepli durun!” Oğlu Abdurrezzak şöyle anlatır : “Babam bir ara: ‘Bana kimse bir şey sormasın, Allahu Teala’nın ilminde başka bir halden başka bir hale geçmekteyim.’ dedi.” “Babacığım bedeniniz ile acı duyuyor musunuz?” diye sorunca: “Bütün uzuvlarım acı içindedir yalnız kalbimde hiç acı ve elem yok çünkü kalbim Allahu Teala iledir.” cevabını verdi. Sonra iki defa “Size geliyorum, size geliyorum!” dedi ve mübarek ruhu bedeninden ayrıldı.

Cenabı Hak (cc) Abdulkadir Geylani Hazretleri’nin şefaatini her an tüm ümmetin üzerine daim, kaim kılsın. Zerreler adedince rahmet olsun, selam olsun.(Allah dostlarının kısa hayatlarını yazmaya devam edeceğiz inşaallah.)

Yazar: Mine Şimşek

Asla Sadece Siyasi Olarak Dönülmez, Asla Önce İmani Olarak Döneceğiz - Yakub Haşimi Hocaefendi

Sayı : 126 - Haziran 2018

Asla Sadece Siyasi Olarak Dönülmez, Asla Önce İmani Olarak Döneceğiz

İmam Rabbani hazretleri ihvanı bir ağaca teşbih etmiş. İmam Rabbani hazretlerinden konu açıldı ondan bir şey nakledeceğiz… İmam Rabbani hazretleri diyoruz… Dört yüz senedir bütün cihanı aydınlatıyor. Şark da ondan aydınlanıyor, garp da ondan aydınlanıyor, şimal de aydınlanıyor cenup da aydınlanıyor. Dünyanın dört bir tarafı İmam Rabbani’nin yazdığı eserlerden özellikle Mektubatı’ndan istifade ediyor. Farklı eserleri de var ama en meşhur eseri Mektubat. Çünkü Mektubat bir hazinedir. Mektubatın içinde çok farklı konulara ait bilgiler vardır. Fıkha dair, akaide dair, ahlaka dair, siyasete dair… İslam’ın çok farklı meselelerini izah eden nasihatler var Mektubat’ın içinde, bu yüzden çok kıymetli bir eserdir. Peki, biz de okuyabilir miyiz? Elbette, herkes okur ama her okuyan Mektubatı anlayamaz. Mektubat böyle âlim, fadıl, kâmil bir insanın okuması ve onun izahlarıyla birlikte olursa istifade edilir. Çünkü içinde ağır gelebilecek, izaha gerek duyulan, tevil gerektiren, teşbihe dayalı meseleler de vardır. Onları biz kafamıza göre anlamaya kalkarsak yanlış olur. Bu anlamda Mektubat’ın herkes tarafından okunması uygun değildir. 

Geçen bir videoda gördüm kabristanda cenazeye meal okuyorlar. Ama nasıl ki aşırları kıraat üzere okuyoruz, meali de öyle okuyorlar. İlahi, kaside söyler gibi kabristanda meal okuyorlar. Hani “gemi azıyı alma” diye argoda bir söz vardır, gemi tamamen azıyı almışlar. Cenazelerde kaside şeklinde meal okuyorlar. Yakında Türk sanat müziği de söylerlerse şaşmayın. 

Bu neden kaynaklandı: “Kur’ân herkese geldi, Kur’ân’ı herkes anlayabilir. Herkes Kur’ân’ı okuyabilir, bir başkasına gerek yok.” diyen Kur’ân Müslümanlığı anlayışından. O bir başkası kim, Hazreti Muhammed aleyhissalatu vesselam… 

Arkadaşlar okuduğu gazete makalesini bile anlamaktan aciz insan var. Okuyor ama makalenin ana konusu ne bunu anlayamayabiliyor. Bu ayıp bir şey değil. Adamın konusu değildir, ilgi/sevgi alanı değildir, meseleye yabancıdır, bugüne kadar o konu dikkatini çekmemiştir o yüzden anlamayabilir. Sıradan, kendi gibi birinin yazdığı bir makaleyi anlayamayan bir insan mutlak hikmet olan bir Kitab’ı ilk okuduğunda anlaması güç bir şeydir... Bu yüzden Mektubat da hikmeti anlatan bir eserdir, dolayısıyla hakim biri tarafından okunması, izahı, tevili, tefsiri gerekir. Tasavvufi eserlerin birçoğu böyledir…

İmam Rabbani buyururlar ki, insan bir ağaç gibidir. Ağaç belli bir müddet sulanmazsa, bakım yapılmazsa kurur. Meyve vermez, odunluk olur zaman içinde. İnsan da belli bir müddet sohbetlere, muhabbetlere, ilim irfan meclislerine devam etmezse kalbi katılaşır. Kalbinde gaflet arız olur. Manadan, hakikatlerden uzaklaşmaya başlar. Zaman içinde kuruma gösterir. Sohbet hayattır, muhabbet hayattır. Her şeyin temelinde dürüst bilgi, temiz bilgi vardır. Bilgi sohbetle aktarılır. İnsan sohbete devam etmeyince bilgisiz kalır. Bilgisiz kalan ilgisiz kalır. İlgisiz kalan sevgisiz kalır. Sevgisiz kalan uzaklaşır. Sevgiden mahrum olan her şeyden mahrum olur. 

Nakşibendi yolu sohbeti esas almıştır. “Hayır cemaattedir, cemaat de sohbettedir.” buyurur, bu yolun kurucusu sayılan Şahı Nakşebendi Hazretleri. Hayır cemaattedir/topluluktadır, topluluğun vasfı ise sohbettir. 

Demek ki bir hakikat üzere bir araya gelmeyen topluluklar cemaat değildir. Cemaat olabilmek için de ehli dert, ehli sohbet, ehli muhabbet olmak lazım. Çünkü cemaatleri birbirine kaynaştıran şey muhabbettir, sevgidir. Sizi burada tutan şey sevgidir, sevmeseniz burada olmazsınız, bir sevginiz, bir ilginiz var ki buradasınız. Ama bu sevgiyi de besleyecek bir gıdaya ihtiyaç var, o da sohbet, muhabbettir. Nakşibendi usulü kısa ve kesedir. Allah’a giden yollar mahlûkatın nefesleri adedincedir, Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem) böyle buyurmuş. Yani kâinatta insan sayısı ne kadarsa ve bu insanların alıp verdiği nefesler ne kadarsa o kadar usul vardır. Ama bunların en kese ve kısasını Nakşibendiler tespit etmiş, onu uygulamışlar.

Sevgi olmazsa hiçbir şey olmuyor… Biz bu sabah yoldaydık, uçağımız saat 06:00’da kalktı. Medine-i Münevvere’de de sabah namazı tam 06:00’da kılınıyor. İslam fıkhına göre vasıtanın içinde namaz kılabilmemiz için vasıtanın hareket halinde olması lazımdır. Duran vasıtada kıble tespiti şarttır. Duran uçağın içinde kıble tespit edip kıbleye yönelmek zor olabilir. Kıble istikameti müsait olmayabilir. Ama hareket halindeki vasıtanın gittiği yön kıbledir, öyle kabul edilir ve namaz kılınır. Vasıtanın gittiği yöne doğru namazını kılarsın. Ama vasıta durdu mu kıble tespiti şart olur. 

Uçak hareket etti, biz namazları uçağın içinde kıldık. Uçakta kalabalık var ve bunların hepsi umreden dönüyor, umreci… Çoğu sabah namazını kılmadılar... Umreye gittiler, Allah’ın Kâbe’sini ziyaret ettiler, Peygamber’in (aleyhissalatu vesselam) mübarek Ravza’sını ziyaret ettiler, belki saatlerce Hacerülesved’i öpmek için beklediler. Saatlerce Ravza’da Cennet Bahçesi’ne girebilmek için beklediler. Ama namaz kılmadılar...

Şimdi ne diyelim? Allah kabul etsin diyelim mi? Eder mi sizce? Önümüzde, sağımızda, solumuzda oturanlar vardı, baktık hepsi uyuyor. Sabah namazı bize uçakta gelecek, abdestimizi muhafaza edelim, namazımızı uçakta kılalım, diye bir endişeleri olmadı. Namaz diye bir dertleri yok? Ama umreye gelmişler. Turistik bir seyahat! 

Niye bunlar bu haldeler? Soh-betsizlik… Manevi bereketsizlik… Allah’ı sevememişler ki O’na hizmet etmeyi, O’na ibadet etmeyi, kulluğu sevsinler... Bunlar Allah’ı sevenin işi. Kılamadım, kılamadım; sorun yok. İndim mi kaza ederim, her şeyin kolayı var.

Bugün maalesef Müslümanlar sunileşmişler... Sunnilik ayrı, sunilik ayrı. Gerçi bugün sunniler de sunileşmiş bu çok acı bir şey. Sunni, biz Müslümana diyoruz, sunni ehlisünnet anlamındadır. Ehlisünnet inancını, amelini, ahlakını taşıyan insanlara sunni denilir. Suni, yamama, yakıştırma… Siz argoda çakma diyorsunuz. Çakma müslümana suni denilir. Yapay; asliyeti, hakikati olmayan. 

Evet, bugün maalesef Müslümanlar, sunniler sunileşmişler. Umreye gidiyoruz ama namaz kılmıyoruz. Umreye gidiyoruz ama umreden döndükten sonra ki yaşantımız eski tas eski hamam. Tası değiştirmiyoruz, hamamı değiştirmiyoruz. Burada nerden bıraktık oradan devam ediyoruz. 

Havaalanında dikkatimi çekti, umreden geliyorlar; kadın erkek bir muhabbet, kanka olmuşlar… Ya Rabbi insan mahremiyle öyle muhabbet etmez, öyle muhabbetleri var. 

Bunlar ehli sohbet olsalardı o sohbetin bereketiyle dinlerini öğre-neceklerdi. Hakkı batılı, helali haramı, doğruyu yanlışı öğreneceklerdi. İslam’da kadın ne erkek ne, kadın ile erkeğin ilişkisi ne, İslam’da arkadaşlık hangi boyutlarda, karşıt cinslerin arkadaşlıkları nasıl, bunları öğreneceklerdi. Namazın önemi ne, “Namaz bu dinin olmazsa olmazıdır!” bunları öğreneceklerdi. Ama maalesef… 

Bunlar bunu öğrenmişler: Güna-hımız çok, Kâbe’ye gidelim bir tevbe ederiz, tavaf ederiz birkaç bardak da zemzem içer yıkanırız, tamam oldubitti. Peygamberimize de geliriz bunu mühür-lettiririz orayı da ziyaret ederiz bir “Şefaat Ya Rasulallah!” deriz işimiz tamam olur...

Ağacı kurutmayalım arkadaşlar. Kur’ân’ın müjdelediği o ağaç gibi olalım. Aslımız hidayet üzere, istikamet üzere sabit olsun ahlakımızdan, amelimizden, irfanımızdan, fikriyatımızdan, yaşantı-mızdan başta ailemiz çoluk çocuğumuz, anamız, babamız vesaire sonra çevremiz istifade etsin, örnek olalım. 

Bir Müslüman cihana bedeldir. Bu sözü değiştirmişler şimdi, bir Türk dünyaya bedeldir diyorlar. Bu o sözün yalanı. Müslümanlar, her yalanın arkasında bir gerçek vardır. Gerçeği olmayan bir şeyin yalanı da olmaz. Misal şu bardak bir cisim, bir madde; eğer bu cisim yoksa gölgesi olmaz. Eğer gölge varsa o gölgeyi oluşturan bir gerçek cisim var, bir madde var. Kâinattaki cari ilahi kanun böyle. Hakikat yoksa yalan da yok. Her yalan bir doğrunun habercisidir. O yalan bir doğrudan neşet etmiştir. Bu yüzden bir Türk dünyaya bedel sözü yalandır. Hiçbir Türk dünyaya bedel değildir. Dünyaya bedel olan dünyadan kıymetli olan imandır. Bir mümin cihana bedeldir. Niye; Allahu Teâla buyuruyor da ondan.

“وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَاَنْتُمُ الْاَعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِن۪ينَ - Gevşemeyin, hüzünlenmeyin. Eğer (gerçekten) iman etmiş kimseler iseniz üstün olan sizlersiniz.” (Âl-i İmrân, 139)

Siz müminseniz cihana bedelsiniz buyuruyor Allahu Teâla. En üstün sizsiniz. Gerçek anlamda iman etmişseniz siz dünyalardan kıymetlisiniz. Bu Türk olsun, Kürt olsun, Arab olsun, Laz olsun, Çerkez olsun, önemli değil. Şart mümin olmak, iman etmek. Hakikat bu, gerçek bu. Bu sözün yalanı; bir Türk dünyaya bedeldir. 

Şimdi suni Müslüman varsa, az önce açıkladığımız şekilde, bu yalandır; ama hakikati var; hakiki Müslüman var. Olmasa sunisi de olmaz. Gerçek Müslümanlar var, gerçek müminler var. 

Biz o gerçeklere tabi olalım. Onun için ehli sohbet olalım, ehli yakîn olalım, ehli irfan olalım. Sohbetten mahrum olursak nimetten, hikmetten, himmetten, nispetten, letafetten, güzelliklerden mah-rum oluruz. 

Büyükler buyurmuşlar ki gözden uzak olan gönülden de uzak olurmuş. İstisnai durumlarda farklılık arz eder ama genel kaide budur. Birbir gözümüzden uzak olmayalım. Birbirimizi tez tez görelim, görüşelim. 

İşte sohbet buna vesile… Üzüm üzüme baka baka kararır, der ecdat. Hazreti Sultanımız “Yüzün yüzüme baka baka kararır.” buyururdu. O üzüm demezdi direk “yüzümüze” derdi; yüzün yüzüme baka baka kararır. Yani karşı karşıya geliriz, seni nazarımızla, himmetimizle, manevi tasarrufumuzla olgunlaştırırız. Yüze bakmaktaki kasıt bu. 

Sahabe böyle olgunlaşmış. Bir kez Rasulullah’ın aleyhissalatu vesselam yüzünü görmek… Sahabe olma şartı bunu gerektiriyor. Yoksa Veysel Karani gibi yansan yıkılsan, dünyanın kutbu olsan, derecende hiç kimse olmasa O’nun yüzüne bir sefer bakmış olmanın faziletini tutmuyor. Peygamberle yüz yüze, göz göze gelmenin faziletini tutamamış Veysel Karani, canımız ona kurban. Aşkı dillere destan ama bize hep Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin hikâyeleri öğretmişler. Hiç Veysel Karani’yi tanımamışız, onun aşkından haberimiz olmamış. Âşık Veysel Karani yerine Kerem ile Aslı’yı dinlemişiz. Biz yalan masallar dinlemişiz, Hazreti Ebubekir’in aşkını bir dinlesek, Ali’nin aşkını bir dinlesek, Sevban’ın, Ammar, Yasirlerin, Hazreti Sümeyyelerin aşkını bir dinlesek… Veysel Karani’nin, Geylani’nin, Rabbani’nin… bunların aşklarını öğrensek, bir tanısak… Nasıl aşk imiş onlarınki, nasıl bir sevda imiş? Ya Rabbi bizi gerçeklerden mahrum etme! Bize gerçeklere giden yolları ardına kadar aç Ya Rabbi!

Bu masalları dinlediğimiz için biz de hep Leyla ile Mecnun’a özenmişiz, şiirlerimizde de hep onları konu almışız, yazılarımızda hep onlar konu olmuş. Sahabe… Nasıl sevmişler Peygamberi, nasıl sevmişler Allah’ı, nasıl can vermişler Bedir’de, Uhud’da, Hendek’te, Mute’de? Aşkın kurbanı hepsi… 

Bir sefer karşılaşmanın, yüz yüze gelmenin, sohbetinde bulunmanın ecrine, feyzine, bereketine, aşkına hiç kimse erişememiş. Bunun için sohbet önemli. Sohbette manen Rasulullah var, sahabe var, evliya var, var, var… 

“Hocam biz görmüyoruz!” Biz neyi görüyoruz ki? Biz burnumuzun dibini görmüyoruz. Allah Rasulü gayret etseydiniz görürdünüz, buyuruyor. Me-lekler sarılır sizi kucaklardı. Öyle sohbet etseydiniz, meleklerle musafahalaşırdınız, onlarla sarılır kucaklaşırdınız. Sokaklarda sizleri selamlarlardı, evlerinize gelir döşeklerinize otururlardı, buyuruyor. Görmüşler, görenler olmuş. Sahabe Cebrail’i görmüşler. Yakışıklı, güzel, tertemiz, pir u pak bir genç şeklinde defaatlerce görmüşler. Efendimiz’in meclisinde görmüşler. Hazreti Cebrail’le Hazreti Mikail’le çarşıda alışveriş yapmışlar. Hazreti Ali’nin meşhur at hikâyesi vardır. Cebrail’den atı almış, Mikail’e satmış. O ne Cebrail olduğunu biliyor, ne Mikail olduğunu. Vatandaşın birinden alıyor, öbür vatandaşa satıyor. Sonra geliyor ki Efendimiz ona buyuruyor; atı sana satan Cebrail’di, atı senden alan Mikail’di... 

Söyle arkadaşını, söyleyeyim kim olduğunu… Cenabı Hak ayeti kerimede buyuruyor: Arkadaştan sorulduğunda o mahşer gününün dehşetinden niceleri diyecek ki: “Keşke ben filanları dost etmeseydim!” Ben filancalarla birlikte olmasaydım. Filan adamla oturup kalkmasaydım. Ama o keşke fayda etmeyecek. İşte o keşkeyi demeden burada kiminle oturup kalkıyorsun ona dikkat et. 

Ali Haydar Efendi cennetmekân, güzel buyurmuş: “Arkadaşına daima şeriattan sohbet et. Arkadaş olduğun kişiye Allah’ın emirlerinden bahset. Onunla dini muhabbet et. Eğer dinlerse sen huzur bulursun o da kurtulur. Yani o sohbetleri dinler uygularsa onun kurtuluşuna sebep olursun, onun hayatı kurtulur; sen de Allah yolunda hizmet ettin diye huzur bulursun. Yok dinlemezse o sıkılır bırakır gider, seninle daha arkadaşlık yapmaz. Sen ondan kurtulursun...”

Seviyesini gözet, fil lokmasını karıncaya verme ama sohbet et. Arkadaşını sohbete getir, bak ki tavrı ne? Senin ortamlarına nasıl bakıyor? Ama sen arkadaşını sohbete getireceğine arkadaşın seni eğlenceye götürüyor. 

Uçakta tembih ediyorlar: Uçağa binip ta havaalanından çıkıncaya kadar tütün ve tütün mamulleri yasaktır. Uçakta, havaalanında, orada burada içirmiyorlar. Subhanallah, Mekke-i Mükerreme’de, Medine-i Münevvere’de lüks otellerde ve lüks şirketler hacıları hurma bahçelerine götürüp nargile partileri tertipliyorlar. Umre’de!.. Hacılara tesbih vereceğine, zikir halkaları düzenleyeceğine nargile partileri yapıyorlar. Bu ne hale geldiğimizi, meseleleri nereye vardırdığımızı gösteriyor. Hani sistem İslamlaşıyor, güzelleşiyor, ne güzel, diyoruz ya sistem İslamlaştıkça sanki tam zıddı biz İslam’dan uzaklaşıyoruz. Nasıl bir imtihan bu ya Rabbi? Eskiden devlet zalimdi, devlet kâfirdi halk İslam’a sarılıyordu. Subhanallah, şimdi devlet İslamlaşıyor, halk İslam’dan uzaklaşıyor. Adam umrede nargile partisi veriyor hurma bahçelerinde. 

Arkadaşlıklar, sohbetsizlikler… 

Deve sütü ikram ediyorlar, barbekü yapıyorlar, kadın erkek karışık! Şeriatın nazil olduğu mekânlarda şeriatın ihlal edilmesi, düşünebiliyor musunuz bunu? Kur’ân’ın nazil olduğu ortamlarda Kur’ân’a muhalefet… 

Kur’ân, kadın “Tepeden tırnağa örtünsün!” buyururken umrede tavaf yaparken Kâbe’nin etrafında kadınların ayakları çırılçıplak, ayakları açık. Yüzler alabildiğine açık, gerdanlar açık. Makyaj o biçim, yüz boyası mı, göz boyası mı ararsın; beğen beğen al. 

Şuurlanma var diyordum, gençler umreye gidiyor diye seviniyordum meğer mesele farklıymış, seyre gidiyorlarmış. Baktım ki bütün bekâr gençler gelir buradan kız beğenir. Eskiden bizde, Karadeniz’de, bekâr erkekler düğünlere giderdi, düğünde evleneceği kadını belirlerdi… Ben de ümitleniyordum ki gençler şuurlanıyor, ihlaslanıyor, erken erken umreye geliyorlar… Mesele farklıymış. 

Allahım bizleri senin konuşulduğun, zikredildiğin, razı olduğun sohbetlerden mahrum etme. Emrinin talim edildiği, emrinin yaşanılıp yaşatıldığı sohbetlerden bizi uzak bırakma Ya Rabbi… 

Kimse bizim evdekilerin, ailele-rimizin, ihvanımızın Türk olduğuna inanmıyor. Oralarda bizimkileri Arap zannediyorlarmış. Bazıları bizimkilere ziyaretlerde ayrımcılık tanıyorlarmış. Kıyafetlerinden dolayı, bunlar da Arab diye önden alıyor, özel alıyor… Bayan polisler Kâbe-i Muazzama’da peşlerine koşuyorlar, durduruyorlar, üstlerine tutuyorlar… Çarşaf giyiyorsun, elin eldivenli, nasıl Türksünüz, diyorlarmış. Diğer Türkleri gösteriyorlar, bakın onlar da Türk, hepsinin yüzü açık hepsinin üzerinde çiçekli gecelikler, elbiseler var, yatak pijamasıyla her yerleri meydanda gelmişler. Onlar da Türk, sizler de Türk?.. Siz Türk değilsiniz, başka bir milletsiniz, diyorlarmış. Elbette, biz önce Müslümanız sonra Türküz. Müslümanız Elhamdülillah. İslam ne buyurmuşsa onu yapmaya gücümüz kadar gayret ediyoruz. 

Allah’ın farzını bırakmışız modanın tarzına göre giyiniyoruz. Tarz mı, farz mı seçim yapacağız. Allah’ın farzı mı yoksa zamanın tarzı mı? Havadis mi ehadis mi, seçim yapmak zorundayız. 

Farkında değiliz muhteremler, hep dışarıya bakıyoruz, cazip görünüyor bize. Dışarıyla aşırı meşgulüz içeriyi unutmuşuz, gün be gün zayıflıyoruz. Gün be gün hakikatlerden taviz vere vere ortada hakikat diye bir şey kalmayacak. Ahlak sıfırlanıyor Müslümanlarda, ahlak-sızlık artıyor. Mahremiyet tamamen tahrif edilmiş, erkek bayan iç içe artık… Hocası, hacısı hep böyle. Müftüsü, âlimi, vaizi, şeyhi bakıyorsun kadınlarla iç içe. Tokalaşmalar vesaireler artmış. Tesettür kalmamış Müslüman hanımlarda. 

Eskiden daha yaygındı, hamdolsun, şimdi git gide azaldı; bakıyoruz, Haremi şerifte on iki, on üç yaşında kız, tamamen pantolonlu üzerinde hiçbir şey yok, başı açık tavaf ediyor... On üç yaşında kız baliğ olmuş, renklenmiş. Açıklık Müslümanlarda da çoğalmış, takva örtüsü kalmamış. Kadınların bütün hatları belli, o kadar dar elbiseler giyiyorlar. Tavaftaki giyim kuşamlar allı pullu, nakışlı, dikkat çeken, özellikle kalbi zayıf kişilerin bütün huşusunu, ihlasını bozacak şekilde. Bunlar bizim hanımlarımız. İslami kıyafet azalmış tamamen. Bakıyorsun adam hanımını Allah’ın emrettiği gibi güzel örtmüş, yanında kızı var, kızı… Sanki tesettür anneye farz, kızına değil. Anne Kur’ân’a göre örtülü, kız modaya göre örtülü. Bu ne lahana turşusu ne perhiz… 

Kadınlarımız bu halde; erkeklerimiz hakeza. Erkeklerde de İslam tesettürü yok. Haremi şerifte giydikleri kıyafetlere bakıyoruz, insanın evinde, çocuğunun yanında bile öyle durması caiz değil. O kadar dar eşofmanlar giyiyorlar, her yerleri meydanda. Kâbe’desin sen yahu. Bazen öyle oluyor ki kalabalıktan dolayı kadın ve erkek tamamen birbirine yapışıyorsun. Erkeklerde de tesettür tango... 

Ehlisünnet dediğimiz, sünnete de bağlı dünya devletlerinden geçmişte Afganistan, Pakistan vardı, şimdi bakıyorsun Pakistanlılar da aynen bizim gibi, onlar da çok bozulmuş. Müslümanların yüzde sekseninde sakal yok, sarık yok, kalmamış kimsede. Herkes atmış. Erkeklerde de başı açıklık çoğalmış. Namaz kılarken kimsede takke yok… Niye? Ne oldu bize? Sahabeden günümüze tabiin, tebei tabiin, Selçuk-lumuz, Osmanlımız hep böyleyken; ecdadımızın mezarları, sandukaları bile sarıklıyken biz şimdi bu hale nasıl geldik, nasıl başı açık namaz kılıyoruz? Nasıl dandik kıyafetlerle namaz kılıyoruz? Niye böyle olduk, niye aslımızdan bu kadar koptuk? İslam’dan ne zarar gördük? Veya laiklikten, sekülerizmden ne faide gördük, nasıl bir katkı sağladılar bize, ne verdiler bize? Sarığı, cübbeyi ne ile değiştik biz arkadaşlar? Acayip acayip montlar giyiyoruz. Niye böyle olduk? 

Bizim çocukluğumuz öyleydi, bırakın namazı dedelerimizin, büyük amcalarımızın yanına bile takkesiz çıkmak ayıp sayılırdı, başımızı örterlerdi. Sofrada otururken bayanlar da, erkekler de başlarını örterdi. Baş açık yemek yemeyi Allah’ın nimetine tazimsizlik, hürmetsizlik sayarlardı. Şimdi namaz kılarken bile başımızı örtmüyoruz. Cebimizde iş ilanları var, reklamlar var, güzel makaleler var diye icabında iki üç günlük gazete taşıyabiliyoruz ama cebimizde bir takkemiz, cebimizde bize Allah’ı hatırlatacak bir küçük namaz tespihimiz olmuyor... Niye Hakkani, Rabbani olan şeylerden bu kadar rahatsız olmaya başladık? Kendimizi biraz muhasebe edelim, bir sorgulayalım: Bu işin sonu nereye gidecek. 

Aslımıza dönmemiz lazım. Asla böyle dönülür. Asla sadece siyasi olarak dönülmez, asla önce imani olarak döneceğiz. İman noktasında aslımızı bulmadan, irfan noktasında aslımızı bulmadan başka konulardaki asla dönüşlerin hepsi suniliktir, taklittir. 

Bakın Suudi Arabistan seksen sene önce “sözde” şeriata dönmüştü, sözde aslına dönmüştü. Ama insanların kalbi dönüşmediği için şimdi geldikleri nokta “Ilımlı İslam.” Gayri İslami hayat Suud’da o kadar revaç bulmuş ki yakında Mekke-i Mükerreme’nin, Medine-i Münevvere’nin de Kudüs gibi Yahudilere teslim edildiğini görürseniz şaşırmayın. 

İran… Aslına dönmüştü… Otuz, otuz beş sene önce şeriat dedi, aslına döndü. Önümüzdeki sene İslam rejimi kaldırılır İran’dan. Orası da Amerikan mandası haline gelecek. Niye, gönüller dönüşmediği için. Suni dönüşümler kalıcı olmaz, eskisinden beter duruma gelecekler. 

Şimdi seviniyoruz Türkiye de İslamlaşıyor diye ama gerçekte öyle mi? Ne kadar İslami hayat yaygın? Bakın Müslümanlara, Müslümanların arasındaki birliktelik, kardeşlik, muhabbet, İslam’a olan bağlılık, haramlardan sakınma ne kadar yaygın bizde? 

Gençler camileri dolduruyor, güzel… Camiden çıkınca nereye gidiyorlar, ona bakın? İmam Rabbani buyuruyor ki: “Karganın uçtuğuna şaşma, bak ki sonra nereye konuyor?” Karganın konduğu yer önemli. Genç, camiden çıkınca nereye gidiyor? Kafeteryaya gidiyor, bilardo salonuna, nargile salonuna gidiyor. Meşru bir işi, mesaisi yoksa nereye gidecek… Sohbete, irfan meclislerine, dinini öğrenebileceği yerlere gitmeli. Allah’ın razı olduğu yerlere gitmeli. Şeytan sanki caminin kapısında onu bekliyor, camiden çıkınca onunla arkadaş oluyor. Camide cemaatle arkadaş, saf safa omuz omuza, dışarı çıkınca şeytanla birlikte. Buna dikkat etmeliyiz. 

Bu yüzden meselenin rehavetine kendimizi kaptırmayalım. Emin olun, Tayyip Erdoğan -lâ teşbih- sahabe olsa, öyle bir imkân olsa ona sahabe fazileti verilse… Allah ömrünü uzun kılsın, hayrını çoğaltsın inşaallah, muhafaza buyursun onu… Sahabenin faziletini verseler vallahi bizi kurtaramaz. Biz kurtuluşu istemedikçe, biz Allah’ın kurtuluş ipine sarılmadıkça Tayyip Erdoğan bizi kurtaramaz. Tayyip Erdoğan’ın Müslümanlığı kendine. Biz böyle onun da başını yeriz. Bizim cürmümüz, bizim günahımız, onun da başını yer. 

Şimdi Müslümanlara bakıyorum: “Destek olalım, destek verelim…” Tamam… Nasıl yapalım bu işi? Nasıl destek olunur? Destek sadece ona oy vermekle veya her yaptığı işi alkışlamakla mı olur? Hayır, bu destek değil. Destek, kendi halimizi değiştirmekle, tevbede samimi olmakla, istikamet üzere bulunmakla, Tayyip Erdoğan’a ve bütün Müslümanlara dua etmekle... Emri bilmarufu nehyi anilmünkeri ayakta tutmakla, insanlığın ahlakı için çalışmakla… Destek böyle olur. 

Sahabeden birisinin Rasulullah’a (aleyhissalatu vesselam) bir hizmeti dokunuyor. Bir meselede yardım ediyor Efendimiz’e. Efendimiz de ona soruyor: “Niye böyle yaptın? Bu senin işin değildi, yapmaya da mecbur değildin, niye Bana yardım ettin, niye bu işi yaptın?”

O sahabe de buyuruyor ki: “Ya Rasulallah mahşer gününde, o zor günde de Siz bana yardım edesiniz.” diye yaptım. “Bugün burada ben Size yardım ettim ki yarın ahirette, anamın bile benden kaçacağı, babamın beni tanımayacağı o günde beni tanıyıp bana yardım edersiniz diye… Beni o zorluktan kurtarasınız, bana şefaat edersiniz diye yaptım...” 

Allah Rasulü tebessüm edip sahabeye buyuruyor ki: “Sen bunu kimden öğrendin, nerden öğrendin ki Ben sana yardım edebileceğim?” 

Sahabe de diyor ki; bunu bana Allah öğretti ya Rasulallah. Rabbim söyletti, gönlüme böyle geldi. 

Efendimiz ona buyuru-yor ki: “Peki, ama sen de çok secde ederek yani ibadet ederek Bana yardım et, Benim işimi kolaylaştır.”

Ben sana Mahkeme-i Kübra’da yardım edeceğim, ama sen de Allah’a çok secde ederek, çok ibadet ederek, kulluk yaparak Benim işimi kolaylaştır, sen de Bana yardımcı ol. 

Demek ki destek böyle oluyor, öbür türlü köstek oluruz. Kulluğumuzu tam yapmaya gayret edersek Hakk’ı Hak görüp ona ittiba etmekle, batılı batıl bilip batıldan sakınmakla; helal zor olsa da pahalı olsa da helale riayet etmekle, haram kolay zahmetsiz olsa da nefsimize hoş gelse de ondan uzak durmakla destek olmuş oluruz.

24.12.2017/İstanbul

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM...

Gülzâr-ı Hâcegan Dergisi'nin MART 2019 sayısı çıktı.

HÂCE HAZRETLERİ’NİN (ksa) “ARİF İLE EYLE SOHBET, DÜRRÜ MERCAN İNCİDİR. CAHİL İLE KILMA ÜLFET, AKİBET CAN İNCİTİR” Başlıklı sohbetlerinde:

''Ârif ile eyle sohbet, dürr ü mercan incidir, 

Cahil ile kılma ülfet, akıbet can incitir.” demiş şair. Allah Rasulü (sav): “Kişi arkadaşının dini üzeredir.” buyurmuş. İnsanın çevresi, eşi, dostu, arkadaşı hangi hâl üzereyse insana da o bulaşacaktır. Eğer insan müstakim insanlarla birlikte olursa istikamet bulur, istikrar kazanır, İslam üzere sabitkadem olur. İnsanın çevresi gaflet ehli ise, malayani ile iştigal eden insanlar ise dünyası da ukbası da harap olur. Her iki âlemde de hüsrana uğrayanlardan olur. 

Cenabı Hak Kur’an-ı Kerim’de Peygamberlerin dualarını genelde bize bildirmiş. Bunlarla bize usul öğretiyor ki sizler de Allahu Teala’ya öyle dua edin, öyle yakarışta bulunun... Nesli için, kendi zürriyetinden gelecek insanlar için, İbrahim Aleyhisselam dua ediyor: “رَبِّ اجْعَلْن۪ي مُق۪يمَ الصَّلٰوةِ وَمِنْ ذُرِّيَّت۪يۗ - Rabbim! Beni namaza devam eden bir kimse eyle. Soyumdan da böyle kimseler yarat.” (İbrahim, 40)

Zürriyetimi, neslimi, çevremi, ahbab u yaranımı namaz kılanlardan eyle ya Rabbi. Yani dini yaşayanlardan, Hakk’ı bilenlerden, Hakk’a temessük edenlerden eyle. 

“رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَٓاءِ - Rabbimiz! Duamı kabul eyle!” 

Ey Rabbim bu duamı reddetme! Yani beni neslimle, zürriyetimle adeta imtihan etme, duamı kabul buyur. 

Demek ki insan çevresini musalli insanlardan, muvahhid insanlardan tercih ederse Cenabı Hakk’ın yanında duasına, niyazına, haline icabet edilecek bir kişi olur. Söyle arkadaşını söyleyeyim kim olduğunu, der ecdat. Arkadaşın nasılsa sen de öylesin. 

Bu yüzden Cenabı Hak: 

“ يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِق۪ينَ - Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının ve doğrularla beraber olun.” (Tevbe, 119) buyurmuş. 

Ey müminler sadık, salih, samimi insanlarla birlikte olun. Arkadaşlığınız, dostluğunuz, yakınlığınız, ülfet ve ünsiyetiniz onlar ile olsun. Hakk’a sadakat gösteren, sıdk ehli olan kişilerle olun. 

Şeyhimiz Hazretleri buyuruyorlardı ki; bugün insanın nefsinin ve kötü arkadaşın ona vereceği zararı yetmiş devlet bir araya gelse ona veremeyebilir. Kendi nefsinin başına öreceği çorap, bir de arkadaşının onu düşüreceği durum… Bu ikisine dikkat etmek lazım. Hem nefsine dikkat edecek, hevasına uymayacak hem de çevresine dikkat edecek, heva sahibi insanlarla olmayacak. 

İnsan o mahşerin dehşetini, şiddetini gördüğünde; hesabın, haşrın, o ilahi muhasebenin zorluklarını gördüğünde tabii ki burada yaptığı birçok şeyden nadim olacak, pişmanlık duyacak, kendini levmedecek. Bunlar ayeti kerimelerde, hadisi şeriflerde bildirilmiş. Bazı toplulukların, bazı insanların nedametleri o noktaya varacak ki ayeti kerimede Cenabı Hak buyuruyor: 

“اِنَّٓا اَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَر۪يبًاۚ يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَن۪ي كُنْتُ تُرَابًا - Şüphesiz biz sizi, kişinin önceden elleriyle yaptıklarına bakacağı ve inkârcının, ‘Keşke toprak olaydım!’ diyeceği günde gerçekleşecek olan yakın bir azaba karşı uyardık.” (Nebe, 40)

Biz keşke toprak olsaydık, burada böyle hesabımız da olmasaydı. Konumuzla alakalı olarak bu nedamet duyulacak mevzulardan birisinde de Cenabı Hak buyuruyor ki:

“O gün zalim kimse, (çaresizlik içinde) ellerini ısırıp şöyle diyecektir: Ne olurdu ben de peygamberle beraber aynı yolu tutsaydım! Yazıklar olsun bana, keşke falanı dost edinmeseydim!” (Furkân, 27-28)

Filanca kişiyle veya kişilerle, filanca grupla, toplulukla hiç arkadaş olmasaydık, onlarla birlikte olmasaydık. Dünyadaki dostluklarından dolayı pişmanlık duyacaklar, takva sahipleri ile olan arkadaşlık müstesna… Eğer bu dostluk Allah için olmuşsa ve o dostluk çerçevesinde takvanın esaslarına riayet etmişlerse, bu müstesna.

Şeyh Efendimiz buyuruyor ki; arkadaşın öyle olsun ki sen Allah dediğinde o senden daha çok desin. Yani senden daha gayretli, azimli olsun. Seni marufa teşvik etsin, Allah demeye sevk etsin, emirlere imtisale sevk etsin. Eğer sana münkerde yardımcı oluyorsa, seni münkere sevk ediyorsa sen başına bela almışsın. Sen Allah derken o senden çok desin ki ahirette o pişmanlığı yaşamayasın. Keşke ben filanı dost etmeseydim, demeyesin. Niye, çünkü ahirette zararını göreceksin. 

Orada öyle dostluklar olacak ki, Efendimiz’in (sav) hadislerinde görüyoruz; arkadaş arkadaşın elinden tutup cennete götürecek. Anası babası, belki en yakın akrabası ondan kaçacak, bizden bir hak ister, ben kendi hesabımı görmemişim, kendi müşkülümü halletmemişim nasıl ki ona yardımcı olayım diye. Cenabı Hak ayette buyuruyor anası, babası, kardeşi firar edecek, onlardan kaçacaklar ama Allah için kurduğu arkadaşlık, dostluk, samimiyet için Efendimiz buyuruyor ki elinden tutup onu cennete götürecek; düşünün. 

O yaşam da burada belli oluyor. Bak ki arkadaşın senin elinden tuttuğunda seni nereye götürüyor veyahut sen arkadaşının elinden tuttuğunda onu nereye götürebiliyorsun, seninle nereye kadar geliyor? Seninle camiye geliyor mu, namaza geliyor mu; seninle sohbete, zikre geliyor mu, İslami meclislere geliyor mu? O seni nereye davet ediyor, seni nereye götürüyor? Eğlenceye, kahveye, kulübe… Dünyana da ahiretine de yaramayacak yerlere seni götürüyor.'' Buyuruyorlar.

Netice-i Meram bölümünde Vahdettin Şimşek; “İstikamet Salihlerin Yoluncan Ayrılmamaktır” ve Abdülkadir Visâlî; “Dosdoğru Rabbimize Giden Yolun Adıdır İstikamet” başlıklı makalelerini okuyucularımızla paylaşıyorlar.

DERGİMİZİN DİĞER YAZILARI İSE ŞÖYLE:

Andelib - İstikamet Allah'a Giden Yoldur

Veysel Özsalman - Nereden Tanışıyoruz?

Salik-i İrfan - Rahman'ın Başkenti: Mekke

Tamer Doymuş - Üç Aylar

Yusuf-i Kenan - Allah ile Kavuşmayı Özlemeyenler Dünya Hayatı ile Mutmain Olurlar

Şeb-i Vuslat - Huzura Kavuşmanın İkinci Kapısı İstikamet Makamıdır -1

Gönül Pınarından - Dünya Sırlarla Dolu İmtihan Yolculuğudur

Mine Şimşek - ''Güzel Ahlak Gönlün Cilasıdır..!''

Rabbimiz Celle ve Âlâ cümlesinden razı olsun, ümmet-i Muhammed’i müstefid kılsın. Âmin…

“Mü'minin Hayatı Ta’lim, Tatbik Ve Tebliğden İbarettir” anlayışıyla hizmetine devam eden Gülzâr-ı Hâcegân Dergisi’nin bir sonraki sayısında buluşmak üzere Allah'a emanet olun...

Sayı: 134 - Şubat 2019

Dergimizin kıymetli okuyucuları, Şubat 2019 dergimizle sizlerle birlikteyiz.

Takip eden kardeşlerimizin malumu olduğu üzere Üstadımız Hâce hazretleri (ksa) ile birlikte kalabalık bir grup kardeşimizi umre ziyaretine uğurlamıştık. Bu yazımızı yazarken Mekke-i Mükerreme, Kabe-i Muazzama ziyaretlerini tamamlamış, Medine-i Münevvere’ye ulaşmışlardı. Haber alabildiğimiz kadarıyla oldukça bereketli bir ziyaret olmuş. Büyüklerimiz “Mekke-i Mükerreme ibadet, Ravza-ı Mutahhara ziyaret yeridir.” buyuruyorlar. Yine buyuruyorlar ki, “Mekke-i Mükerreme’de fazla alışveriş yapmayın, onu Medine-i Münevvere’de yapmak daha güzel olur.” Elbette ki burada zahir manadaki alışveriş kastediliyor. Fakat gönlümüze gelen o ki, Mekke-i Mükerreme manevi ürünlerin ekilme yeri, Medine-i Münevvere de hasılatın toplanma yeri olduğu anlatılmaya çalışılıyor. 

Dolayısıyla Hâce hazretleri (ksa) ve arkadaşlarımız şu anda Mahbub-i Kibriya (sav) efendimizin huzuru şeriflerinde hem kendileri için hem de ümmeti Muhammed’in selameti için hasılat topluyorlar. Cenabı Hak ziyadeleştirsin ve manevi zenginliklerle memleketlerine sağ-salim dönmelerini nasib etsin.

Bu arada Cenabı Hakk’ın hikmeti her iki harem bölgesinde de ilginç tabiat olayları gerçekleşiyor. Evvela geçtiğimiz aylarda Kabe-i Muazzama’nın örtüsünün açılması ve Ocak ayı içerisinde Beytullah ve çevresini böceklerin ve çekirgelerin istila etmesi ehline malum olduğu kesinken, bizlerinde üzerinde düşünmemiz gereken bir olaydır.

Üçüncü olarak Ocak ayının sonunda Medine-i Münevvere’ye aşırı yağmurların yağması ve Ravza-i Mutahhara’nın çevresinin ve Cennetü’l-Baki Kabristanı’nın zarar görmesi yine tefekkür etmemiz gereken hususlardandır.

Elbette ki her şeyi yapan eden fail-i hakiki Allah Teala’dır. O’ndan gelen her şeyde hayır vardır. Fakat mühim olan tabiatın diliyle Rabbimizin bizlere ne emir buyurduğudur. Bu tip hadiseler yüce zatının azametini bizlere hatırlatmak açısından Rabbimizden bir ikazdır. “Ayağınız taşa değdiğinde kalbinizi yoklayınız.” hitab-ı peygamberisi bizlere en alt sınırdan bir uyarı değil midir?

Hâcegân büyükleri buyuruyorlar ki: “En büyük günah Hak Teala hazretlerini unutmaktır.” Bunun dışındaki günahların tamamı müminin hissedebildiği, anlayabildiği ve yanlış yaptığını bilerek ızdırap duyduğu isyanlardır. Fakat Hakk’ı unutmak, ondan gafil olmak kolay anlaşılabilecek bir isyan değildir. 

Bu hal öyle bir şeydir ki, namaz kılan bir müminin namazdayken başına gelebilir. Dakikalarca namaz kılarız aklımıza her türlü dünyevi şeyler gelir, lakin güya huzurunda durduğumuz Rabbimiz Teala hazretleri hiç aklımıza gelmez. Cenab-ı Hakk’ın esma-ı ilahisini zikrederiz. Dilimizde onun güzel isimleri kalbimizde para-pul hayalleri olur. 

Bu nevi örnekleri çoğaltabiliriz. İbn Ataullah İskenderî hazretleri Hikem-i Ataiyye’sinde buyuruyorlar ki: “Amelleri varlığı olmayan fâni şeylere havale etmek, nefsin sersemliğindendir.” 

Düşünelim ki, bu kadar ibadet ediyoruz, namaz kılıyoruz, oruç tutuyoruz, nafile ibadetlerimizi artırıyoruz. Sonrasında dönüp gönlümüze bakıyoruz bir hasılat yok. Halen daha kolaylıkla gıybet edebiliyoruz. Şeytan, nefis ve avenelerinin kol gezdiği mekanlarda rahatlıkla oturabiliyoruz. Yalan söylemek artık normal hale gelebiliyor. Namaz kılan bayanlarımız namazdan sonra uygun olmayan kıyafetlerle sokaklarda boy gösterebiliyor. Ümmet-i Muhammed’in perişanlığına karşı vurdumduymaz olabiliyoruz. 

Netice olarak bilelim ki, Halık-ı zü’l-celal hazretleri kalbimizi zatı muhabbetleri için halk etmişler. Orada kendilerinin ve sevdiklerinin dışında hiçbir şeye razı olmamışlar. O Gayyur’dur, yani çok kıskançtır. Kulunun sadece kendisiyle ilgilenmesini murad eder. Aksi halde o gönülden sevgisini alır ve o gönül Haktan başka her şeye meyleder. Neticede kaybedenlerden olur. 

Cenab-ı Hak hepimizi bu gibi durumlardan halas eylesin. Gönlümüze aşkını ve muhabbetini idhal eylesin.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM...

Gülzâr-ı Hâcegan Dergisi'nin ŞUBAT 2019 sayısı çıktı.

HÂCE HAZRETLERİ’NİN (ksa) “BÜTÜN ''İZM''LERİ ÇIKARAN ŞEYTANDIR” Başlıklı sohbetlerinde:

''Biraz önce kütüphaneye bakarken elimize İbn Ataullah İskenderî hazretlerinin Hikem-i Ataiyye’si geldi. Dedik tevafuk, buradan sohbetleşelim, buradan söyleşelim. Cenabı Hak tesirini halk eylesin.

Evet, Hikem-i Ataiyye yani Ataullah’tan hikmetler, inciler, mücevherler anlamına geliyor. Ulema, geçmiş büyüklerimiz bu eserdeki hikmetli ifadeler hakkında buyurmuşlar ki: “Eğer namazda Kur’an-ı Kerim’den başka bir şeyin okunması caiz olsa idi Hikem’in okunmasını tavsiye ederdik.” Biliyorsunuz namazın farzlarından birisi de kıraattir. Kur’an’dan bir bölüm okumak namazın içindeki farzlarındandır.

Eğer namazda Kur’an’dan başka bir şeyi okumak caiz olsa idi, Hikem’in okunmasını tavsiye ederdik, demişler. Yani İbn Ataullah Hazretleri öyle ifadeler kullanmış ki Kur’an’ın özünden. Demek ki ayeti kerimelere uyum içinde, ayeti kerimelere yakın ifadeler kullanmış.

İbn Ataullah İskenderî Mısır’l; Mısır’ın İskenderiye şehrinden. O yüzden İskenderî diyorlar. Bizim pirimiz, sultanımız Ebu’l-Hasen Şazili hazretlerinin halifesi. Onun talebelerinden, onun meclisinde, tedrisinde yetişmiş. Allahu Teala şefaatlerine nail eylesin, himmetleri var olsun inşallah.

Bu eseri hepinize de tavsiye ederim, okuyun; anlayarak okuyun. Okurken müelliften/yazandan dinleyerek okuyun, kendi hislerinizle, kendi duygularınızla değil. Misal Hikem’i okurken sanki İbn Ataullah İskenderî hazretlerinden dinliyormuş gibi okuyun. Kur’an’ı okurken Cenabı Hak’tan dinler gibi okuyun. Hadis-i şerif okurken Sultanu’l-Enbiya’dan dinler gibi okuyun. Yoksa araya nefis karışır. Okurken size başka bir şeyler söyler onlar. Siz okursunuz ama o aradan kalbe başka bir şeyler söyler.

اَلَّذ۪ي يُوَسْوِسُ ف۪ي صُدُورِ النَّاسِTa insanların kalbinin derinliklerine iner; oralarda konuşur gürültü yapar, dedikodu yapar, fısıltı yapar İblis aleyhillane. Sen farkında olamazsın. Bunun için Cenabı Hak buyurur:

فَاِذَا قَرَأْتَ الْقُرْاٰنَ فَاسْتَعِذْ بِالّٰلهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّج۪يمِ

Kur’an okurken, Kur’an okuyacağınız zaman şeytanı hesaba katın, ondan Allah’a sığının. Siz okurken o da size başka bir şeyler okuyabilir.

Bakın bunu bugün görüyorsunuz, çok net. Bugün Kur’an adına konuşanlar, Kur’an Müslümanlığı fikrini öne çıkarmaya çalışanlar, sözde Kur’an’dan söylüyorlar. Ama onlara şeytanlar vahyediyor. Allah’ın vahyini söylemiyorlar, iblisin onlara vahyettiklerini söylüyorlar. Eğer onlar Kur’an’ı okurken şeytandan Allah’a sığınsalar böyle şeyler söyleyemezler.

Bu sadece Kur’an-ı Kerim için mi? Hayır, her meselede böyle yapmalıyız. Hangi meseleye niyet edersek o işin içine şeytanın karışmasından, nefsimizin müdahale etmesinden Allah’a sığınmalıyız. Allah Rasülü buyurur ki: “İblis kanınızın damarlarınızda dolaştığı gibi içinizde dolaşır. Onun yollarını Allah’ı zikir ile daraltın.” Gezecek yer bulamasın. Allah’ı zikrederek, tefekkür ederek, zikrin manasını teemmül ederek onu içinizden çıkarın. Şunu da unutmayın, Cenabı Hak ayette şeytanı tarif ederken şöyle buyuruyor:

اَلَّذ۪ي يُوَسْوِسُ ف۪ي صُدُورِ النَّاسِۙ

O öyle bir şeytan ki, size vesvese verir, size konuşur. Nereye konuşur: Sizin kalbinizin derinliklerine, sadrınıza, gönlünüze konuşur.

مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ

Şeytan sadece cinnî değildir. İnsanlardan da onun avanesi, yardımcıları, arkadaşları, ekibi, grubu, örgütü vardır. Yani onlar ile de size konuşur. Kendini şeytana satan, şeytana tapan insanlar. Bir zaman vardı ne deniyordu onlara: Satanist, şeytana tapanlar. Tarih boyunca insanlar Allah’a tapınmamak için önlerine gelene tapınmışlar. Buda’ya tapanlara ne diyoruz Budist. Dünyada yaygın bir din. Çok da eski bir din. Uzak Asya’da oldukça yaygın bir dindir. Ateşe tapanlar var, Mecusi diyoruz, ateşperestler. Totemciler var, putlara tapanlar. Bu putlar zahir de olabilir, görünmeyen hadiseler de olabilir. Hevasına tapanlar. Kur’an-ı Kerim bunu ifade ediyor:

اَرَاَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهُ هَوٰيهُ

Görmez misin ya Muhammed, şahit değil misin? Hele bir bak yani onlara? Kendi hevasını ilah edinmiş, Rab edinmiş nefsine tapanları görmüyor musun ya Muhammed!

İnsan nefsine tapınabiliyorsa, kendine tapınabiliyorsa her şeye tapınabilir. İşte böyle şeytana tapanlar da var, satanist. Şimdi şeytana tapanlara modernist diyorlar. Bunlar şeytana tapıyorlar. Kadınlardan da feminist diyorlar. Feministler… Kadın üstünlüğünü savunanlar. Bunlar da şeytana tapıyor. Çünkü bütün bu “ist”leri çıkaran şeytandır. Bu yolları kuran şeytandır, onun vesveseleridir. İnsanları da kullanarak yollar icat ediyor.'' Buyuruyorlar.

Netice-i Meram bölümünde Abdülkadir Visâlî; “Hazreti Şahı Nakşibend Muhammed Bahauddin el-Buharî el-Uveysî -2” ve Vahdettin Şimşek; “Şahı Nakşibend Hazretlerinin Fikirleri ve Anlayışı -2” başlıklı makalelerini okuyucularımızla paylaşıyorlar.

DERGİMİZİN DİĞER YAZILARI İSE ŞÖYLE:

Sâlik-i irfan - ''Kureyş Onunla Ne Kadar İftihar Etse Azdır!''

Tamer Doymuş - Kur'an'da Münafıkların Karakterleri

Yusuf-i Kenan - Eğitim İnsan Ruhuna Dokunabilme Sanatıdır

Şeb-i Vuslat - Huzura Kavuşmanın İlk Kapısı Tevbe Makamı -3

Burcu Kul - Salih Komşu İnsanı Bahtiyar Eder

Gönül Pınarından - Allah'ı Sevmek ve Onun Tarafından Sevilmek

Mine Şimşek - Manevi Sofralarımız Dolu Dolu Olmalı

Rabbimiz Celle ve Âlâ cümlesinden razı olsun, ümmet-i Muhammed’i müstefid kılsın. Âmin…

“Mü'minin Hayatı Ta’lim, Tatbik Ve Tebliğden İbarettir” anlayışıyla hizmetine devam eden Gülzâr-ı Hâcegân Dergisi’nin bir sonraki sayısında buluşmak üzere Allah'a emanet olun...